Wie niet op een onbewoond eiland heeft vertoefd de afgelopen week, weet dat het vierde kabinet Balkenende is gevallen. Wie ook nog eens een beetje sociaal actief is op internet, heeft het live meegemaakt op Twitter. Groen Links-boegbeeld Femke Halsema en parlementair journalist Frits Wester hebben ons in ieder geval real time op de hoogte gehouden. Laatstgenoemde twittert nog maar enkele weken, maar het enthousiasme is enorm. Femke Halsema organiseert zelfs de #twist, een feest voor twitteraars. Slimme timing (en ja, ik kom ook). Bovendien stelt ze regelmatig vragen en deelt ze ervaringen mee. Uiteraard niet alles. En dat is prima! Ik waardeer dat zeer. Want alles wat speelt, wordt gedeeld. Deal with it. Fijn dat de reguliere media ons favoriete platform ook omarmen. Het duurde even, maar dat héb je ook wat.

We wisten het al, maar de media krijgen er nu ook lucht van: Twitter gaat een rol spelen bij de verkiezingen. Sterker nog: dat doet het al. De val het kabinet is door duizenden op de voet gevolgd en verslagen via de hashtag #deval.

Ook interessant is dat politieke partijen steeds meer gebruik maken van sociale media om sentimenten in kaart te brengen, te peilen welke politieke voorkeur er heerst. Hiervoor is ook software ontwikkeld (maatwerk voor de partijen) die steeds beter wordt aangescherpt. Tijdens een bijeenkomst vorige week van de Social Media CLub in Amsterdam opperde iemand zelfs: "Eigenlijk zijn wij verder dan Maurice de Hond ooit was." Ik weet niet of dat zo stellig geponeerd kan worden, maar het is een feit dat vrijwel iedereen die op Twitter en LinkedIn zit, stemgerechtigd is. Sociale media vormen een mer à boire voor stemmingpeilers. Maar de exacte toepassing ervan is nog een proces, lijkt me. Ik hoor graag goede voorbeelden van initiatieven op dit gebied!

Het International Film Festival Rotterdam zit er weer op! Ik heb drie films gezien. Het is altijd een heerlijk evenement met mensen van over de hele wereld in mijn eigen stad. Een week met nieuwe beelden, nieuwe mensen, nieuwe ervaringen. En nieuwe ideeën! Want toen ik de Volkskrantbijlage over het Filmfestival opensloeg, viel me al snel een prachtig initiatief op: de mogelijkheid om voor 25 euro op de aftiteling van een film te komen. Bij wijze van crowdfunding van een independent film. Het idee in het kort: liefhebbers van arthousefilms kunnen voor het eerst co-producent worden. Je kunt hierbij belangeloos een filmproject steunen dat je aanspreekt. In ruil daarvoor kun je online de totstandkoming van de film volgen, krijg je 'm te zien tijdens de première op het filmfestival in 2011 en kun je de regisseur daar ontmoeten. Bij een minimale donatie van 25 euro kom je op de aftiteling te staan.

De sleutel tot het willen steunen van een project, dienst of individu is het vertrouwen dat er iets goeds, iets waardevols gebeurt met de donatie. Dat de inhoud klopt. Dat het kunstzinnig deugt. Dat het kwaliteit heeft. En dat bracht mij weer op dit idee voor het voortbestaan van bestaande Nederlandse kranten.

Ik heb er concrete ideeën over...

Vorige maand zong er iets rond op Twitter dat nogal stof deed opwaaien: de Twitteraar Van Het Jaarwedstrijd (#twvhj). Het aparte was dat ik pas halverwege de wedstrijd doorhad dat ik één van de genomineerden bleek te zijn. Ik ben namelijk niet zo van het stemmen (behalve politiek dan), sterker nog: TV-programma's waarbij je op al dan niet getalenteerde zangers, dansers en wannabe-musicalsterren kunt stemmen zap ik ook altijd bruut weg. Dus waarschijnlijk was het me ook om die reden niet opgevallen. Ik wist ook niet waar de wedstrijd ineens vandaan kwam. Maar men had het er wel over. Het bleek om een wedstrijd te gaan waarvoor Twitteraars elkaar konden nomineren en op een select groepje konden stemmen. De wedstrijd verbaasde me: hoe kun je nu beter of slechter twitteren dan een ander? Je twittert toch gewoon? Toch leefde het erg online. De meningen waren er enorm over verdeeld. Van heel positief tot zeer negatief. En dat is prima - want inherent aan Twitter...

Degenen die mij een beetje kennen, kunnen zich voorstellen dat ik met een tevreden grijns de koppen snelde. "Woord van het jaar: twitteren". Ik vind dat uiteraard hartstikke terecht. Niet alleen omdat Twitteren een hype is geworden - want eerlijk gezegd dat Twitter al maanden beyond the hype is. Ik zit nu pakweg twee jaar en acht maanden op Twitter. En het heeft mijn zakelijke, hobby- en privéleven veranderd. Drastisch.

Hoe heeft Twitter mijn leven zo veranderd? Wel, het begon dus in maart 2007, toen ik mijn NY Corporate Blogging Trip voorbereidde. Ik ontdekte Twitter toen en zag dat menig New Yorker er al op zat. Dat was precies handig, want ook enkele mensen die ik al lang wilde ontmoeten zaten er al op. Op dat moment merkte ik dat het een ideale drempelverlager was. Contact leggen was nog nooit zo gemakkelijk en ontspannen. Binnen een week stond mijn New Yorkse agenda vol. Bij thuiskomst zette ik het Twittergebruik voort. Op dat moment waren er nog niet zo heel veel twitteraars, maar dat veranderde wel na een aantal maanden. En een jaar later was de eerste TwitNick (picknick voor twitteraars in het Vondelpark) een feit. Toen was twitter nog zo bizar nieuw dat zelfs de pers er op af kwam. Niet precies wat ik bij een picknick had voorgesteld, maar goed. Gezellig was het wel. Sindsdien is Twitter ook een prachtig platform voor het vergaren - en gunnen! - van werk gebleken. Menig deadline heb ik met behulp van collega's op twitter kunnen halen. Vriendschappen zijn ontstaan door Twitter. Ook in mijn hartenland had het - okee, een blauwe maandag, maar toch een grote - invloed. En ook worden zieke tweeps bezocht in het ziekenhuis, Sintpresentjes geloot en feestdagen gedeeld. En dat is fijn.

Vorige week heb ik drie dagen een twitterpauze genomen. Om een indruk te krijgen wat dat voor impact op mij heeft: voor mij is dat zo ongeveer vergelijkbaar met drie jaar niet bellen (lees: stuipend van de zenuwtrekken op de badkamervloer liggen met een iPhone zonder Twitter-programma, haha) ;-) Maar waarom koos ik daar dan voor? Ik blogde er al eerder over: ik wilde even de volle omvang van de Atlantische Oceaan tussen mijzelf en Nederland voelen. Ik was vorige week bij de Web 2.0 Expo in New York. En ik wilde even helemaal wég zijn. Weg van bekenden, weg van vrienden, weg van het dagelijks leven in Nederland. En daar is in mijn geval Twitter onlosmakelijk mee verbonden. Ik moest dus even 'cold turkey' gaan. Wat trouwens best even verfrissend was.

Wat zou het woord van 2010 worden? 'Ontvrienden'? 'Hervrienden'? ;-)