Je natuurlijke creativiteit laten vieren door 'Slow Motion Multitasking'
Hoe gedijen de meest geïnspireerde creatives, en hoe ‘houden ze dit vol’? Ze doen aan "slow-motion multitasking", zegt auteur Tim Harford op TEDxMerck KGaA. Hij illustreert hoe innovators als Einstein, Darwin, Twyla Tharp en Michael Crichton hun inspiratie en productiviteit vonden door hun aandacht over en weer te verplaatsen van project tot project, zonder zich opgejaagd te voelen.
Twee typen multitasking
Klopt het dat multitasking onder bepaalde omstandigheden daadwerkelijk mogelijk is? En is dit dan de een manier om je creativiteit te bevrijden? In deze TEDx-lezing door Tim Harford onderscheidt hij de soorten multitasking. Eén type is de wat minder effectieve: je zit op social media en laat daar je aandacht versnipperen, terwijl je eigenlijk zou moeten schrijven. Lijkt behororlijk op door stress gevoed uitstelgedrag. het andere type werkt aan meerdere creatieve projecten tegelijk, huppelt heen en weer tussen de projecten, al naar gelang je gemoedstoestand je er toe brengt (of zoals de situatie vereist). Het verschil zit hem in de intentie: taken niet ontwijken (uitstellen en bijna op z’n pavlovs op Instagram kijken, terwijl je je eigenlijk schuldig voelt omdat je een taak nog niet hebt uitgevoerd), of meerdere ideeën koesteren om ze vervolgens allemaal af te krijgen.
Context switching of focussen?
De talk van Tim triggerde ook een andere gedachte: Hoe zit het met het belang van het vermijden van teveel context switching (te vaak schakelen zodat focus moeilijk wordt)? Mijn prestatiecoach is geen kwakzalver! Ons brein is niet gemaakt om dit te doen, wanneer het gericht is op prestatie. Hoe waar dit ook mag zijn ... logisch denken (oorzaak-gevolg) en lateraal (creatief en associatief ) denken hebben verschillende manieren van bloeien, qua idee en productiviteit. Dus welke moeten we volgen?
Dit concept resoneert met mij, en ik herken het enorm. Ik had lange tijd moeite met het gevoel tekort te schieten, omdat ik moeite had om me op één taak te concentreren. Desondanks slaagde ik erin om ze allemaal af te krijgen, door te werken 'in mijn natuurlijke tempo en in mijn natuurlijke volgorde van dingen'. En het vóélde ook zo goed. En de gedachte mezelf in een door iemand anders samengesteld schema te houden, voelde verstikkend. Dit is precies de reden waarom sommige dagplanners of planningen (ontworpen door andere mensen dan jijzelf), enige tijd KUNNEN werken, maar niet voor onbepaalde tijd. Omdat het niet van nature uit jou komt.
Werkgeheugen overload?
Commenter Long Y reageerde op de TEDx talk pagina: “I can not help to point out "slow-motion multi-tasking" is not the most suitable term. Time-sharing (of a CPU) is a better term.” En dat is hoe ik dit ook ervaar. Nee, multitasking is niet de manier, maar de manier waarop we voortdurend schakelen tussen projecten en ideeën, beschrijft dit heel goed. Dit principe gaat niet goed samen met het focussen op één taak en het zo goed mogelijk uitvoeren. De mantra van prestatie-mentoren, waaronder mijn businesscoaches en ikzelf, is om je te concentreren op een enkele taak zo lang als je kunt. Neem dan korte pauzes en ga door met diezelfde taak.
Focussen op één taak moest ik leren en het vergde zelfs de inzet van de pomodoro-techniek. Twintig (of soms slechts vier) minuten focussen op een taak met een kookalarm. Gewoon om gefocust te blijven op één taak en niet op een zijspoor te raken. Want dit is helemaal niet vanzelfsprekend is voor mij. Eerlijk gezegd ben ik het type persoon dat de was uit de automaat haalt, shirts op knaapjes hangt, en PLOEP, er er komt een idee op (#squirrel), en ik stop halverwege de was. Ik zit dan ineens visuals te ontwerpen, schrijf headlines voor blogposts of ik deel het idee met een vriend. In totale verbazing kan ik de stapel was na dertig minuten 'herontdekken'. Als een goudvis die zich verrast voelt, elke keer als hij een kasteel in zijn kom tegenkomt. Dit is letterlijk hoe ik in elkaar zat (ik ben er overigens achter gekomen dat dit een oorzaak in het verleden had. Sinds ik daar aan gewerkt heb, is het veel gemakkelijker om me langere tijd op taken te focussen. maar dit terzijde). Het kookalarm heeft me van dit alles gered. Het was niet gemakkelijk. Het ergste was dat ik het mezelf kwalijk nam dat ik het niet van nature goed deed. Dat was niet handig. behoorlijk nutteloos ook. Maar het resultaat mocht er zijn.
Terwijl ik bezig was mezelf te leren focussen, merkte ik dat de eindeloze stroom van ideeën niet ophield. Integendeel. Ik voelde me eerlijk gezegd een beetje 'bestolen' van de vrijheid om direct op die ideeën in te spelen. Natuurlijk was dit een geconstrueerde hangup bij mezelf: ik had moeite om me op één ding te concentreren terwijl ik werd verleid door, nou ja, shiny new object syndrome. Het glanzende nieuwe object was in dit geval het nieuwe creatieve idee.
Je kunt het allebei doen én je er okay bij voelen
Mijn creatieve mindset en lateraal denken brengt me overal in no time. Dat is fijn, maar dit weerhield me ook van het voltooien van taken in de tijd die ik ervoor had gereserveerd. Ik bedacht toen een manier om hiermee om te gaan die voor mij werkt. Het zorgt voor focus en het doen van mijn taak EN het bevorderen van de creatieve tsunami. Het is supersimpel en het werkt voor mij: ik verzet me niet meer tegen de stroom van ideeën. Ik kwel mezelf niet door het idee te ‘moeten’ negeren en mezelf naar het ‘strafkamp’ van de taak waar ik eigenlijk mee bezig was.
Integendeel.
Ik verplaats mijn aandacht met volle intentie voor ongeveer twee minuten (niet langer, anders blijf je er hangen) naar het shiny new object idee, en schrijf het kort op, al dan niet met droedel. Zodat ik bij latere referentie precies nog weet wat het idee was. ik geef mezelf hiermee het geschenk om eindeloos deeën op te doen, zonder me schuldig te voelen dat ik het later ben vergeten, of omdat ik er in ben blijven steken en mijn orginele taak heb laten versloffen (want dat gebeurt dus niet), of omdat ik mijn originele taak met 70% aandacht en kwaliteit heb verricht. Kortom: alles wint: de wachtende taak, het nieuwe idee, en ik.
Sommigen nieuwe ideeën zijn oké, anderen zijn 'medium' of ronduit geweldig. Maar welk niveau van kwaliteit het ook is, ze duiken op. En wanneer de muze op je deur klopt, kun je maar beter open doen. Dus noteer ik mijn ideeën rechtstreeks op een speciaal Trello-bord, of in de Notes-app op mijn iPhone. En als ik offline ben (het gebeurt, best vaak eigenlijk), gebruik ik alleen een pen en papier. Na die minuut van het koesteren van het idee, keer ik terug naar mijn taak. Het mooie is dat het de frustratie aanzienlijk vermindert.
Het is simpel:
Werk aan je taak.
Noteer spontane ideeën voor latere referentie.
Keer terug naar je oorspronkelijke taak. Het is supereenvoudig.
Veel creatieven, projectmanagers en communicatieprofessionals werken al op deze manier. Maar nu heb je de totale #vrijheid om dit 100% zonder schuldgevoel te doen. Onderdruk je natuurlijke manier van creatief denken alsjeblieft niet. Stimuleer het EN train jezelf om het te kanaliseren. Want spelen met ideeën is leuk, maar het ‘helpt’ je van de regen in de drup als je projecten stagneren.
Ideeën koesteren wanneer ze opduiken, is van vitaal belang. Het toont dat je je creatieve geest koestert en respecteert. Wanneer je die bron voedt, zal deze nooit opdrogen.
Schakelen tussen taken, onderwerpen en projecten
Even terug naar de talk van Tim. Hij behandelt ook het wisselen van onderwerpen binnen projecten. Dit resoneert ook bij mij. Zo vaak hebben mensen me gevraagd: "Waarom ben je overgestapt van grafisch en interactief ontwerp naar communicatie?" Maar dat is totaal niet zoals ik het ervoer. Alles wat ik deed en deed is over creatieve ideeën, communicatie, dingen gedaan krijgen en professionals helpen dit ook te bereiken. Op welke manier of in welke vorm dan ook. Zolang het de boodschap het meest duidelijk en effectief overbrengt, vind ik het prima en werkt het. Later kreeg ik de vraag: "Waarom organiseer je hulp voor weeskinderen terwijl je een online communicator bent?" Nogmaals, ik deed precies hetzelfde. En later: "Waarom schakelde je over van online communicatie naar bedrijven helpen ideëen en projecten realiseren?" Hetzelfde verhaal. Ik heb niet gewisseld. Ik maak nog steeds online trainingen. Maar óók over conceptontwikkeling en projecten realiseren. Het voelt voor mij volkomen natuurlijk aan. Het verklaart ook waarom het absoluut uitvoerbaar is om je dagtaak te doen EN een boek te schrijven en het te publiceren EN een ander onderwerp te onderzoeken EN een leven te hebben.
Omdat het allemaal uit dezelfde bron komt.
Natuurlijk heb ik mezelf getraind en opgeleid, cursussen gevolgd, mijn kennis en vaardigheden doorontwikkeld. Maar de kern is altijd hetzelfde. Ik evolueer in mijn natuurlijke ritme in onderwerpen, en beweeg tussen projecten die die thema’s voeden. Heen en weer. De zee is ook onderhevig aan eb en vloed. Maar het blijft de zee. De kern is altijd hetzelfde. Het werkt blijkbaar ook voor wetenschappers die gemiddeld 43 keer van onderwerp wisselen in hun eerste 100 gepubliceerde artikelen. Werkt dit ook voor jou? Deel je ideeën en ervaringen.
Bekijk Tim’s talk hier:
Articles for creative achievers
