Het is alweer een paar maanden geleden dat ik in New York was voor mijn corporate blogging-reis. Ik heb er veel nuttige kennis opgedaan, waar mijn opdrachtgevers ook weer profijt van hebben. Kennis die ik niet zomaar van internet had kunnen plukken, of in een handig boek had kunnen lezen. Ik vond het echt een geslaagde reis. Ik houd de laatste tijd ook de blog van Debbie Weil bij, de schrijfster van 'The Corporate Blogging Book'. Zij zit momenteel in China voor haar 'China Blogging Tour'.

Haar boek is inmiddels ook in het Chinees vertaald. Geweldig! Ik ben razend benieuwd naar wat Chinese bloggers te zeggen hebben en hoe zij het corporate bloggen aanpakken. Maar ik beheers het Chinees niet! En aangezien Babelfish niet zo handig is met exotische talen, besluit ik Debbie Weil op haar woord te geloven. Gelukkig had ik de engelstalige versie al gelezen. Wel een aanrader, trouwens! Het boek inspireerde mij om meer kennis op te doen, en zelf op 'field trip' te gaan. En aangezien ik nooit ben uitgeleerd, kan ik me voorstellen dat ik over een tijdje weer zo'n leerzame reis ga maken.

...en dat is weer eens het bewijs dat corporate bloggen in Europa meer opkomt. Internationaal, dus ook, deze keer in de Best of Blogs. En dat De VolkskrantBlog er dus voor wordt genomineerd, geeft dus aan dat het establishment het eindelijk ook serieus neemt. Het doet me enorm deugd om deze ontwikkeling te zien. In juni (tijdens mijn Corporate Blogging-trip naar New York) merkte ik al dat het medium nog een fikse stap richting volwassenheid te maken heeft, en dat organisaties nog ruim de tijd nemen om de werkelijke duik in het bloggen te nemen. Nu lijkt die ontwikkeling dus fijn door te zetten.


Mooi. Sinds m'n reis naar New York merk ik dat meer organisaties niet alleen het nut zien van bloggen, maar er ook meer plezier in krijgen, en zich niet langer laten tegenhouden door angsten (bijvoorbeeld de klassieker "Zal Mijn Bedrijf Online Afgemaakt Worden?"), maar echt gaan experimenteren met verse toepassingen en creatieve ideeën, Inhoudelijk en qua design. Super!

Mijn klanten hebben er ook profijt van. Sanny de Zoete Antiek & Damast Linnengoed bijvoorbeeld. En LogiJob, de intermediair voor de logistieke branche. En Wieneke Gunneweg, wiens blog binnenkort live gaat! Want bloggen is nog lang niet zo ver als het kan komen. Maar: we're getting there!

Het weblog van de Volkskrant is genomineerd voor een blog-award in de categorie Beste Weblog wereldwijd. Geenstijl is in de race om de Blogwurst Award (meest merkwaardige, verrassende of vernieuwende blog) en wijblijvenhier.nl is genomineerd voor de Reporters zonder Grenzen Award.

De afgelopen tijd heb ik gewerkt aan de LogiBlog, de nieuwe corporate blog van LogiJob, de specialist in werving & selectie voor logistiek personeel. Heel leuk om te doen, want een paar maanden geleden waren de medewerkers van LogiJo nog niet op de hoogte van de mogelijkheden van bloggen. En nu werken ze enthousiast aan artikelen die hun klanten en gedetacheerden een kijkje in de LogiJob-keuken geven.

Het geeft erg veel voldoening om zo'n proces mee te maken bij een organisatie. Wat ik ook echt leuk vind, is dat de medewerkers zelf ook met ideeën komen over wat ze nog meer met de blog kunnen doen, anders dan actualiteiten delen. Binnenkort verhuist LogiJob vanuit Rotterdam naar Schiedam. Daar betrekken ze een mooi en ruim pand, met een prachtig uitzicht op de haven. Spannende tijd voor de LogiJobbers, ze bloggen er dan ook over! Ik ben benieuwd hoe de blog zich gaat ontwikkelen de komende maanden!

Hieronder staat een afbeelding van de blog, als voorproefje. De echte blog bekijken? Klik dan hier.

Via de digitale nieuwsbrief van Erno Hannink werd ik getipt op een diashow over de verschillende blogstijlen die je kunt hanteren, en in welke situatie je welke toon kunt zetten. Zo onderscheidt de maker van de diashow bijvoorbeeld 'life blogging', 'brand blogging', 'ambition blogging' en 'insight blogging'. Ik vins het wel een leuke tip en wil deze jullie uiteraard niet onthouden. Klik hier om de diashow te bekijken.

Sinds mei is Sanny de Zoete één van mijn opdrachtgevers. Sanny is een ondernemende en enthousiaste dame die precies weet wat ze wil. En dat is wel zo prettig werken. Het is leuk om te merken dat in onze  zakelijke en prettige samenwerking een heel creatieve sfeer heerst. Het verfrissende is ook dat onze ideeën elkaar mooi aanvullen. We omschreven het afgelopen week als "jij maakt een pass, ik kop 'm in". Grappig, want veel met voetbal hebben we niet. Wél met modern en antiek damast en speelgoed van vroeger tijden.

Gisteren organiseerde Sanny een leuk feest voor de eerste eigenaren van het bijzondere damasten tafellaken Margotje. Voor de gelegenheid had Sanny speelgoed van vroeger tijden (hoepels! tollen! diabolo's! stelten! springtouwen!) van een museum geleend, en zijn we op straat gaan spelen. De leukste uitspraak die ik hoorde was van een jongetje van ongeveer acht jaar: "Ach pap, mag ik nu weer met de hoepel? Jij bent steeds al aan het spelen!" Kostelijk! Het was echt leuk om verschillende generaties samen te zien spelen op straat. Dat is in feite ook de essentie van Margotje, het damasten tafellaken waar het gisteren allemaal om draaide.

Margotje is een tafellaken dat speciaal voor kinderen is ontwikkeld. Het Art Déco-ontwerp dateert van 1930 (ontwerper: Chris Lebeau) en is het eerste tafellaken ter wereld dat is ontworpen voor kinderen. De dochter van linnenfabrikant Van Dissel uit Eindhoven (inderdaad, Margot van Dissel) stond model voor het tafellaken. Zij staat ook afgebeeld op het laken, omringd door al haar speelgoed. Margot's kinderen waren gisteren ook aanwezig bij het feest. Bijzonder! Ook de kleinzoon van Chris Lebeau was aanwezig, hij reikte de eerste exemplaren van de nieuw geweven Margotjes uit aan de kersverse eigenaren.

Eenmaal in de winkel van Sanny heeft Emma (een slim en verbaal zeer ontwikkeld meisje van ongeveer tien lentes jong) dat regelmatig in Sanny's winkel te vinden is, onze nieuwe brochure voorgelezen. Mensen van pakweg 5 tot 85 jaar luisterden geconcentreerd naar het bijzondere verhaal.

Volgende week staat Sanny op de Woonbeurs in de RAI. Uiteraard kom ik ook langs, ik zal haar assisteren op zaterdag 29 september. LEUKE TIP: U MAAKT KANS OP EEN GRATIS TOEGANGSKAART VOOR 2 PERSONEN VOOR DE WOONBEURS IN DE RAI! Kaarten kosten normaliter aan de kassa 15 euro p.p. KLIK OP DE BANNER in de rechterkolom van deze blog, maak een slagzin, stuur 'm per e-mail en misschien ontvangt u een toegangsbewijs voor twee! Vergeet vooral niet uw naam te vermelden.

Soms zijn er van die tijden dat alles lekker voortkabbelt. Opdrachtje hier, klusje daar, weekendje zus, vakantie zo. Nou, dit is niét zo'n tijd! My goodness, het is hartstikke druk! Maar ik heb er wel veel plezier in. Het houdt me scherp, en het is leuk om met zoveel verschillende mensen en bedrijven te werken. Want hoe vaak gebeurt het dat je met ontwerpers, mensen uit de logistieke branche, mensen van een woningstichting, ICT-goeroes, journalisten, bloggers, schaatsers, headhunters, sportverslaggevers, marketingstrategen, e-learningprofessionals en ander professioneel volk tegelijk werkt? Ik bouw corporate blogs, maak huisstijlen, adviseer over marketing, faciliteer brainstormsessies (leuk!), ben Schaatsreporter aan het pluggen, maak een bewonersmagazine en adviseer organisaties over maatschappelijk verantwoord ondernemen en inkopen.

Ik zit nu dus in zo'n drukke fase. Het is jammer dat een week maar zeven dagen heeft. Want naast al dat geklus 'moet' er natuurlijk ook ontspannen worden. Tennissen, en over 18 dagen (geloof me, ik tel ze af!) weer...schaatsen! En dan natuurlijk nog mijn dierbare sociale contacten. En de LinkedIn-, Hyves- en Twittermaatjes. Never a dull moment. Het is superdruk. Maar ook superleuk!

Zoals mijn kennissen wel weten, ben ik gek op bloggen. Bloggen over mijn werk, voor mijn werk, ik adviseer organisaties over bloggen, ik ontwikkel ze en 'sharing the blogging passion'. Daarnaast blog ik over hardrijden op de schaats op mijn blog Schaatsreporter.nl. Binnenkort (geef me een week of vier) krijgt Schaatsreporter een visuele make-over, ben benieuwd hoe het er uiteindelijk uit zal zien en hoe de reacties zullen zijn. En nu ik het tóch over reacties heb: ik houd natuurlijk nieuwtjes en ontwikkelingen over bloggen in de gaten, zowel in Nederland als daarbuiten. Met name in het buitenland, want daar is het bloggen al veel meer gemeengoed. Gelukkig maar, want dan hebben wij tenminste iets om ons aan op te trekken. Inspiratie is everything, zeg maar.

Ik volgde de afgelopen maanden een rel(letje) over Debbie Weil, één van 's werelds blogging goeroes. Zij heeft ooit via e-mail haar netwerk verzocht om reacties op haar blog achter te laten. Nu lijkt dat een vrij onschuldig verzoek, en in zekere zin is dat ook zo. De halve blogosfeer echter viel over haar heen omdat ze via 'slinkse methodes' had geprobeerd meer bezoekers en hogere cijfers te behalen. Ach. Ik geloof daar niet zo in. Integendeel, eerlijk gezegd. Het aanwenden van diverse kanalen om de aandacht te vestigen op je blog is niet meer dan normaal. Ik vond een geinig fotootje op Debbie's blog, ik plak 'm ook bij dit bericht. En lees het plaatje het vooral niet als uitnodiging. Hoeft niet, mag wel. ;-)
Het succes van een blog is echt niet alleen afhankelijk van het aantal reacties. Want zeg nou zelf: hoe vaak reageer jij op een blog die je dagelijks leest? Ikzelf lees (heel) veel blogs op een dag. Vaak al inleidingen via de RSS. Maar reacties achterlaten doe ik niet zo vaak. En ik hecht ook waarde aan andere blogs. Dus: reacties zijn voor mij leuk, aardig en tonen ook betrokkenheid, maar zijn niet doorslaggevend voor succes of erkenning. Het gaat eerder om het oprecht delen van kennis en ervaring. En het gunnen van een kijkje in de keuken. En ja, Google vindt het ook leuk. Prima, toch?