"Would it kill ya to comment?"
Zoals mijn kennissen wel weten, ben ik gek op bloggen. Bloggen over mijn werk, voor mijn werk, ik adviseer organisaties over bloggen, ik ontwikkel ze en 'sharing the blogging passion'. Daarnaast blog ik over hardrijden op de schaats op mijn blog Schaatsreporter.nl. Binnenkort (geef me een week of vier) krijgt Schaatsreporter een visuele make-over, ben benieuwd hoe het er uiteindelijk uit zal zien en hoe de reacties zullen zijn. En nu ik het tóch over reacties heb: ik houd natuurlijk nieuwtjes en ontwikkelingen over bloggen in de gaten, zowel in Nederland als daarbuiten. Met name in het buitenland, want daar is het bloggen al veel meer gemeengoed. Gelukkig maar, want dan hebben wij tenminste iets om ons aan op te trekken. Inspiratie is everything, zeg maar.
Ik volgde de afgelopen maanden een rel(letje) over Debbie Weil, één van 's werelds blogging goeroes. Zij heeft ooit via e-mail haar netwerk verzocht om reacties op haar blog achter te laten. Nu lijkt dat een vrij onschuldig verzoek, en in zekere zin is dat ook zo. De halve blogosfeer echter viel over haar heen omdat ze via 'slinkse methodes' had geprobeerd meer bezoekers en hogere cijfers te behalen. Ach. Ik geloof daar niet zo in. Integendeel, eerlijk gezegd. Het aanwenden van diverse kanalen om de aandacht te vestigen op je blog is niet meer dan normaal. Ik vond een geinig fotootje op Debbie's blog, ik plak 'm ook bij dit bericht. En lees het plaatje het vooral niet als uitnodiging. Hoeft niet, mag wel. ;-)
Het succes van een blog is echt niet alleen afhankelijk van het aantal reacties. Want zeg nou zelf: hoe vaak reageer jij op een blog die je dagelijks leest? Ikzelf lees (heel) veel blogs op een dag. Vaak al inleidingen via de RSS. Maar reacties achterlaten doe ik niet zo vaak. En ik hecht ook waarde aan andere blogs. Dus: reacties zijn voor mij leuk, aardig en tonen ook betrokkenheid, maar zijn niet doorslaggevend voor succes of erkenning. Het gaat eerder om het oprecht delen van kennis en ervaring. En het gunnen van een kijkje in de keuken. En ja, Google vindt het ook leuk. Prima, toch?