Wat er na publicatie van 'Zo nu ben je wees' gebeurde
De boekpresentatie van het boek 'Zo, nu ben je wees' was bijzonder, hartverwarmend. Het was ook nódig. Niet alleen voor mij als auteur, maar vooral voor de tienduizenden minderjarige wezen en halfwezen die ons land telt. Niets is sterker dan een idee waarvoor de tijd is gekomen. Het idee was er al (WeesWijzer bestaat nu ongeveer 5,5 jaar). Nu is de tijd er dan ook rijp voor.
Na de boekpresentatie (de foto's, gemaakt door Studio van der Spek en door Olivier Bloemendaal, vind je HIER en een verslag van de dag HIER) kwamen er veel reacties. En ook naar aanleiding van het artikel in de nationale en regionale edities van Algemeen Dagblad, dagblad Trouw ('Je hoeft een wees niet meteen in huis te nemen'), de uitzendingen op Radio 1 (Dit is de Dag, bekijk het hier), RTV Rijnmond (radio en televisie) en op social media platforms. Honderden replies op Twitter. Fijne ervaringen gedeeld op Facebook. Mensen die hun mening over de eerste hoofdstukken deelden. En op de NOT2013 las ik voor uit het boek. Voor een camera en met mensen eromheen. Maar dit is even geen media pitch. Het gaat om wat het verhaal teweeg brengt. En dat is iets waar je hart van open gaat.
Sommigen die het boek gelezen hebben reageren vanuit herkenning, verrassing of confrontatie met ongemakkelijke feiten. Omdat ze zelf vroeg wees zijn geworden. Omdat ze iemand kennen die vroeg zijn of haar ouders is verloren. Omdat ze zelf hebben gestreden voor een kind dat in nood zat. Omdat ze als weeskind eerder geholpen zijn door WeesWijzer. Omdat ze me al eerder hun verhaal vertelden maar dat ze nu zien waar mijn eigen motivatie vandaan komt. Of gewoon omdat ze mij eigenlijk vooral als Jojanneke-de-online-communicatie-en-social-media-adviseur kennen via Twitter en dit aspect niet van me kenden. En ja, soms ook omdat ze me in de krant hebben zien staan of met me willen daten (maar aangezien ik niet inga op dat soort dateverzoeken kunt u zich de moeite besparen, haha). Soms lezen mensen het boek, reageren ze op hoe het geschreven is, maar geven ze aan dat de inhoud nog even moet bezinken. En dat kan ik me best voorstellen. Soms lees ik hartverscheurende reacties, soms lieve, soms daadkrachtige, soms verdrietige. En ook dat kan ik me voorstellen. Ik heb ondanks het niet zo heel lichte onderwerp toch een toonzetting gekozen die wat luchtiger is. Geestig, hier en daar. Bewust. Want op een horrorverhaal zit niemand te wachten. En daar gáát het ook niet om. Sommigen zeggen 'ik wist niet dat er woorden waren voor wat ik voelde'. Ik ervaar dat als een groot compliment. Wat ik ook fijn vind is dat sommige lezers opperen dat dit verhaal ook echt moet landen op het voortgezet onderwijs, opleidingen en zorgverleners. Ik vind dat best een goede suggestie. Ga ik oppakken.
Hoe dan ook. Het verhaal resoneert. Komt aan bij mensen. Raakt een snaar. En daar gaat het om. Mensen bellen, mailen, facebookmailen, dm'en me om kennis te gaan delen via WeesWijzer.nu. Dat wat ik eigenlijk al 5,5 jaar probeerde maar wat niet goed lukte, lijkt nu eindelijk vorm te gaan krijgen. Niets is sterker dan een idee waarvoor de tijd is gekomen - en dan een verhaal dat eindelijk echt verteld wordt.
Dit brengt mij op het volgende. Hebben de verhalen (of heeft de centrale boodschap) in het boek 'Zo, nu ben je wees' jou geraakt en wil je iets doen voor jongeren die behoefte hebben aan praktische informatie en denk jij daar iets in te kunnen betekenen (juridische informatie, informatie over administratie, instanties of andere zaken)? Neem dan even contact op via dit formulier. Ik inventariseer dan wie wat zou willen doen, en dan neem ik binnenkort contact met je op op over de praktische kant van dit project. Vrees geen ingewikkelde toestanden; ik wil het ook zo eenvoudig mogelijk aanpakken. De wereld is immers al ingewikkeld genoeg, nietwaar?