Stotterend de hele wereld verbeteren

Ik weet niet hoe jij vanmorgen wakker werd, maar ik heb echt als een roos geslapen, na die ontladende, emotionele inauguratie van President Biden. Zonder negatieve drama. Wat had ik daar naar uitgekeken, zeg. Wat een opluchting…zo voel ik ‘t. Het woord dat voor mij centraal stond tijdens het hele ritueel (naast ‘opluchting’), was:

BRAVE. Dapper.

Wat vond ik zijn speech sterk. En dapper. BRAVE. Zoals Lady Gaga zo sterk zong in haar vertolking van The Star-Spangled Banner: ‘O say does that star-spangled banner yet wave / O'er the land of the free and the home of the brave’

Brave. Dapper spreken. Dapper willen zijn. Dapper moeten zijn. En daar kracht uit putten. Je daar thuis in voelen. The home of the brave. Biden had het o.a. over dapperheid van mensen in de Black Lives Matter demonstraties. En de jonge dichteres Amanda Gorman haalde dapperheid aan in haar fenomenale gedicht:

"There is always a light, if only we’re brave enough to see it / If only we’re brave enough to be it."

Fan-tas-tisch. Amanda’s woorden gonzen niet voor niets de wereld over. Want dát is waarvoor je DAPPER bent en moet zijn. Om licht te vinden, licht te delen, dingen lichter te maken, licht te brengen. Om werkelijk verandering tot stand te brengen. Dat is met recht MIJLPAALCONTENT. Zo’n verhaal waar je niet om heen kunt, maar ook niet omheen wilt.

Weet je wat ook dapper is? Een inauguratiespeech (mijlpaal!) uitspreken terwijl je al jarenlang een stotteraar bent. En het meest krachtige gedicht van dit moment voordragen als jonge dichteres, terwijl je tot voor kort de letter 'r' niet kon uitspreken.

De twee sterkste sprekers, op het meest iconische moment op de wereld, hebben een spraakgebrek. That's right. En het doet NIETS af aan hun kracht. Het stoort NIEMAND.

Het is geen geheim dat Joe Biden al sinds jaar en dag stottert. Regelmatig hakkelt hij over woorden, komt hij er soms ‘even niet doorheen’. Hij helpt af en toe ook kinderen die ook stotteren. Die schrijven hem over hun verbale uitdaging, en Biden spreekt hen dan bemoedigend toe. Belt hen op. En biedt hen dan de moed, de dapperheid(!) om te durven dromen, te durven, en te doen, ondanks hun gestotter. En Amanda Gorman gebruikte het schrijven om haar spraakgebrek te overwinnen. Heb jij er iets van gehoord tijdens haar voordracht? Dat bedoel ik.

Biden en Gorman draaiden de vloek dus om: van stotteren naar inspireren. DAT is pas dapper. 

Er zijn trouwens heel veel mensen die stotteren of een ander spraakgebrek hebben. Anderson Cooper (ja, DE news anchor). Hij stotterde als kind. Maya Angelou. Marilyn Monroe. Bruce Willis. James Earl Jones (de stem van Darth Vader uit Star Wars). De Britse Koning George VI. Daar werd zelfs een best heel mooie film over gemaakt: ‘The King’s Speech’. En Miss Montreal. Zingt ook vloeiender (sterker nog, prachtig en sterk!) dan dat ze spreekt. Ik stotter trouwens ook bij tijd en wijle. Op mijn tiende kwam er geen halve zin mijn mond uit zonder hakkelen.En frustrerend dat dat was! Man, wat heb ik me machteloos gevoeld soms. Probeer als zevenjarige meid je zus maar eens voor rotte vis uit te maken als het er niet vloeiend uit komt. 😬

Maar even terug naar de inauguratiespeech. Met zijn radicale empathie en praktische aanpak wist Biden zijn niet-wollige voornemen om toch vooral te raken, verbinden, kracht bij te zetten. Twee keer struikelde hij een héél klein beetje over zijn woorden. Je moest bijna je best doen om het te horen. Als je het wist, dan kon je het merken. Het gebeurt hem - en de meeste andere stotteraars - meestal op geëmotioneerde momenten. En weet je wat?

Het maakt geen klap uit, dat gestotter. Want het doet NIETS af aan de mooie lading en kracht van de boodschap. En het doet ook niets af aan de impact.

Impact die hij overigens ook meteen op dag 1, tussen lunch en diner, in een memorabele hoeveelheid van 17 executive orders tot praktische uiting bracht. Hatsekiedee.

Dus ja. Toespraken geven en stotteraar zijn. Dat kan dus gewoon. En dat is maar goed ook. Want het daagt de spreker uit, het leert de luisteraar empathie en geduld, en als je geluk hebt, dan komt er een speech uit waar je megatrots op bent. En het zou ook gewoon hartstikke jammer zijn als sprankelende, originele, wereldveranderende ideeën, boodschappen en plannen níet gehoord zouden worden. Het vergt veerkracht om je boodschap met de wereld te delen, op schrift én verbaal, als je daar eigenlijk soms mee worstelt.

Soms, als ik moe ben, of boos, of gefrustreerd (ben ook maar een mens), dan heb ik er zelf nog last van. Kom ik niet uit een woord. Komt het er gewoon niet uit. Hapert mijn middenrif. En dan denk ik: 'ah, ik moet even op mezelf passen. Even niet PRATEN, maar LUISTEREN naar wat ik eigenlijk zou moeten doen, iets dat beter is dan wat ik eigenlijk met veel pijn en moeite nu probeer te zeggen.' 

En zo wordt het een zegen in plaats van een vloek. Want je lijf geeft aan wat er aan de hand is. Het kan zijn dat je eigenlijk iets anders zou moeten doen of zeggen, en je lijf weet het beter (en eerder) dan je hoofd.

IMPACTFUL CHANGE. Veranderen met impact. Ik stond een paar jaar geleden op het TEDx podium, natuurlijk met enige zorgen dat ik zou stotteren. Het gebeurde overigens niet. Maar weet je wat? Het had werkelijk geen klap uitgemaakt als het wél was gebeurd. Weet je waarom?

Omdat het om de inhoud gaat. En om de verandering richting de toekomst die je schetst. En hoe je daar vorm aan geeft. En hoe je mensen hierbij betrekt. Waar dat toe leidde? Een met algemene stemmen aangenomen motie in de Tweede Kamer. En WeesWijzer online. Bijvoorbeeld.

Dacht je dat Joe Biden zijn werk minder tof deed als vice-president door zijn gestotter? Nope. En daar bleef het dus ook niet bij. Want met een tussenstop van vier jaar maakt hij nu dus promotie. Tot zo ongeveer de machtigste baan op aarde.

Het gaat niet om je spraakgebrek (of welk gebrek je ook hebt). Het gaat om het dienen van de boodschap die het waard is om te delen. Omdat deze bijdraagt aan het grotere geheel.

Je kunt op leeftijd zijn. Je kunt stotteren. Je kunt zichtbaar geëmotioneerd en zeer empathisch zijn. En president worden. En nu ik toch bezig ben: je kunt Kamala zijn, vrouw, met een toffe mengeling van culturele achtergronden, en op je zwarte All-Stars United States Senator worden, en vervolgens vice-president.😍

Op TEDxDelft stotterde ik niet. Maar reken maar dat ik geëmotioneerd was. En op de honderden presentaties die ik in de afgelopen vijftien jaar gaf, stotterde ik ook niet. Misschien soms heel af en toe een beetje gehakkel. No problem. De mensen in je zaal (of in je Zoom-call) luisteren daardoor eigenlijk alleen maar nog aandachtiger, heb ik gemerkt.

Dat iemand stottert, of op welke wijze dan ook 'beperkt' is in presentatie of in communicatiestijl, zegt (ha!) NIETS over je invloed op betekenisvolle verandering. En al helemaal niets over de kracht van je boodschap.

Het gaat erom wat voor mens je bent. Welke verandering je wilt inzetten - hoe je boodschap in elkaar steekt, in hoeverre deze moreel deugt, en hoe je vanuit een empathische inslag de connectie legt met de ander. 

Heeft Joe Biden een bepaalde positie nodig om impact te maken? Ja natuurlijk. Anders krijg je vier jaar wanbeleid niet weggewerkt in de komende jaren. Of dat gaat lukken?

Er zijn nooit garanties als je werkt aan betekenisvolle verandering die je hart raakt. Invloed doet ertoe. Impact doet ertoe. Constructieve verandering doet ertoe. Verbinding doet ertoe.

En misschien nog wel het meest...de bereidheid om je voor onbepaalde tijd oncomfortabel te voelen hierin. Niet dat het een soort zwelgen in gedoe is...integendeel.

Het komt vanuit de diepe overtuiging dat je alleen werkelijke verandering kunt bereiken DOORDAT er geen garanties zijn. Omdat juist die plek, daar waar alles in beweging is...dingen mogelijk worden.

D-dd-.-dat kan prima m-m-m..-m-met wat haperingen. Maakt. Echt. Geen. Klap. Uit.

Ik hoop dat dit wat geruststelling en inspiratie geeft op je dag!

Heb jij iets waardoor het wat lastig is om impact te maken? Met je presentatieverhaal, je online content, je heart core story? Help ik je toch.

Bijvoorbeeld met CONTENTMIJLPALEN: → www.jojanneke.me/contentmijlpalen

Zal het daar in ieder geval niet aan liggen.