STRATEGIE + CREATIVITEIT = KRACHT

Creativiteit zonder strategie is KUNST.
Kunst is tof. Maar soms niet aan te wenden voor je zaak. Hoeft geen probleem te zijn. Tenzij je iets wilt bereiken dat buiten de kunstwereld overleeft. Zoals zakelijk resultaat. Innovatie. Iets creëren dat er nog niet eerder was.

Strategie zonder creativiteit is SAAI.
En dat is nooit goed voor je zaak. Je hebt dan misschien de boel wel áf. Je hebt alles afgevinkt op je planning. Hoezee. Maar heb je daar dan de wereld mee veranderd? Zo ja: tof. Zo niet: what the hell were you doing?

Strategie + creativiteit = kracht, kwaliteit en resultaat.

We zien het zo weinig. Mensen die iets ontwikkelen dat er nog niet was. Het idee in korte tijd door-innoveren. Optimaliseren. Eraan schaven, wringen, slopen en opnieuw opbouwen. En dan ermee knallen. Een verschil maken. Voor anderen, voor jezelf.
Het hoeft niet zo ingewikkeld te zijn.

Maar laat in vredesnaam je ego achter bij de voordeur. Want wrikken, schaven, slopen en bouwen aan je unieke idee vereist wel van je dat je jezelf niet in de weg zit. En dat je je eigen idee niet in de weg zit. En dat je andermans input voor jouw idee niet in de weg zit.
Als je je ego op stand by zet tijdens je creatieproces...

...kill je darlings. Zonder achterom te kijken.

...kun je andermans ideeën omarmen en verkiezen boven jouw eigen inbreng. Voor het grotere doel.

...hou je niet vast aan ideeën uit het begin van je ontwerpproces, zie je het als een reis met een concreet einddoel. Je verdwaalt niet, en kunt keuzes maken. Snel.

...kun je jezelf uitlachen als je iets verzint dat eigenlijk ongelooflijk bizar is, maar wat je wel plezier oplevert, als tussenhalte. Om vervolgens weer stoer door te akkeren.

...kun je trouwer aan jezelf zijn dan je ooit voor mogelijk had gehouden. Want als je ego niet in de weg zit, kun je gemakkelijker jezelf van een afstandje bekijken. En je werk ook. Zodat je gemakkelijker de juiste keuzes maakt. Keuzes die pijn doen, keuzes die je laten lachen, keuzes die de boel ingewikkelder of juist eleganter en slimmer maken. Maar sowieso keuzes die je eindproduct verbeteren. Trouw aan jezelf blijven, dat is vaak makkelijker gezegd dan gedaan. Je begint ergens aan met een Vol Hart. Je stort jezelf erin met alle stoerheid en liefde die je hebt. En ergens onderweg...verlies je een stukje van jezelf. In je project. Of je leven. Of allebei, als je pech hebt. En dan nog is er geen man overboord (of juist wel). Je kunt je altijd weer herpakken. DAT is je opdracht. Zodat je er sterker uit komt. Klinkt als een tegeltekst. Is het ook. Zo werkt dat met cliché's, ze zijn irritant waar. Wanneer je ze zelf ervaart.

...herdefinieer je je eigen grenzen. Leer je (opnieuw) aan te voelen wat goed voelt voor jou en je innovatieproject. Sta je open voor andermans invloed? Of ben je daar nu wel he-le-maal KLAAR mee en ben je even wars van concessies? Gefeliciteerd: je hebt in beide gevallen helemaal gelijk. JIJ LEIDT. Pak de regie. Dat heeft niets met ego te maken, maar met wie je in de kern BENT. Wat je jezelf onder de streep waard vindt. Hoe welkom je jouw idee laat zijn.

...leer je kritiek op waarde te schatten danwel met overtuiging te verwerpen. Iedereen weet: het is gemakkelijk loeien vanaf de zijlijn. Voor wie denkt/zegt/loeit "Ja HEUH, en jij bent zeker ineens hartstikke goed in bij jezelf blijven? Wie ben jij om dat te zeggen? Ik geloof er niks van." Weet: ik heb je gehoord. En ik heb ook mijn grenzen vaker laten overschrijden dan me lief was. Dat is me duur komen te staan. Maar weet je, geloei van de zijlijn doet mij denken aan deze bekende uitspraak van Roosevelt: “It is not the critic who counts; not the man who points out how the strong man stumbles, or where the doer of deeds could have done them better. The credit belongs to the man who is actually in the arena, whose face is marred by dust and sweat and blood; who strives valiantly; who errs, who comes short again and again, because there is no effort without error and shortcoming; but who does actually strive to do the deeds; who knows great enthusiasms, the great devotions; who spends himself in a worthy cause; who at the best knows in the end the triumph of high achievement, and who at the worst, if he fails, at least fails while daring greatly, so that his place shall never be with those cold and timid souls who neither know victory nor defeat.” Dat kan iedere criticaster in zijn eigen expertise in zijn eigen arena al meer dan meesterlijk doen. Maar als je niet samen met mij in míjn arena staat: get your face marred by dust, sweat and blood elsewhere.

...breng je gemakkelijker offers die je niet eerder had gedacht te maken. Ik hief vorig jaar WeesWijzer op. Na 10 jaar inzet voor weeskinderen in binnen-en buitenland. Waarom? Focus. Harde offers. Het kan ineens wél. Simpel: ja. Makkelijk: nee. Gedaan: met overtuiging.

...leer je opnieuw maling te hebben aan irrelevante quatsch. Quatsch die je eerder tolereerde maar die je niet verder bracht. In je team. In jezelf. In je privéleven. Wherever....wordt de weg naar je doel glashelder. Heb je geen tijd meer voor geneuzel die je kwaliteit in de weg staat.

Wat voor creatie het ook is.

Of je nu een boek schrijft, een TED talk geeft, een expositie maakt, een startup aan het lanceren bent, een filmscript schrijft, een corporate identity ontwerpt. Maakt allemaal niet uit. Bij alles is het van extreem grote waarde dat je je ego aan de wilgen hangt. Maar wel jezelf laat zien. Aan jezelf. En mogelijk aan anderen, als je met anderen werkt. Kan hartstikke ongemakkelijk zijn. Vergt moed. Je krijgt een schop, je geeft een schop. Maar is het waard. Zolang het maar over het idee gaat. Niet over de persoon. Niet over jou. Niet over een ander. Maar over het idee. De creatie. Het DOEL, vooral.

Toen ik aan de kunstacademie studeerde (1993 tot 1998), werd je ego als student aan gort geslagen (tenzij je een uitverkoren kunstjezus was, maar dan had je weer een ander probleem). Hartstikke goed. We kwamen er hier en daar een tikkie verknipt uit, maar we zaten in ieder geval iets minder onszelf in de weg tijdens ontwerpprocessen.

Wel kun je er - tijdelijk - wat meer onzeker van worden. En weet je...dat is enorm te verkiezen boven hol geblaat of grootspraak. Twijfel maar even wat langer. Maak het maar wat meer oncomfortabel voor jezelf. Durf ermee te toyen. Failing forward. Schiet eerst die beer maar voordat je de huid verkoopt. En bouw aan fantastisch nieuwe, sprankelende creaties voor anderen en jezelf, en durf er belachelijk veel plezier in te hebben.

Ik leer professionals hoe dat proces werkt. Innovatie, creativiteit, snelle stoere concrete resultaten. In The Creative Achiever Method. Heb er eigenlijk al bijna 30 jaar aan gebouwd. Want het komt uit mijn diepste kern. Vanuit veerkracht door hartstikke nare gebeurtenissen. En vanuit kneitergroot plezier vanuit het vieren van dingen die geweldig gingen. Samen met anderen. En soms verdomd eenzaam. En dat is allebei prima.

"You can't start a fire without a spark." Dank u , Bruce S. Met die spark zit het wel goed.

Kriebels in mijn buik. Bliksem in mijn donder.

Blij.