Van Leonard Cohen, barsten en licht

Afgelopen zaterdag was ik bij het concert van Leonard Cohen in het Amsterdamse Westerpark. De beste man is inmiddels 74 jaar, maar windt schijnbaar moeiteloos een mensenmassa om zijn vinger. Zijn donkere stem geeft een karakteristieke kleur aan de veelzeggende teksten. Ik genoot van het levendige concert. Cohen heeft zich er niet gemakkelijk van af gemaakt; maar liefst tweeënhalf uur wist hij een ieder in zijn ban te houden, te ontroeren en te raken. In alle kwetsbaarheid en ontvankelijkheid.

Ik denk dat bijna iedere aanwezige wel eigen favorieten hoorde, een tekst die blijft hangen en fascineert. In mijn geval dwaalt sinds zaterdagavond al een zin uit 'Anthem' door mijn hoofd:

"There is a crack in everything / that's how the light gets in."

Ontwikkeling is mogelijk wanneer er iets breekt. Bijvoorbeeld een muur om iemand heen, een ego, een verwachting, een hardnekkig denkbeeld of oordeel. Wanneer daar iets in barst, is er ruimte. Prachtig principe. En Leonard Cohen dekte de lading.

[foto: ANP]