Kennis delen levert iedereen meer op
Kennis delen vind ik de normaalste zaak van de wereld. In mijn werkende leven is het één van de kernactiviteiten. Ik verzorg immers ook instrumenten om kennis te verspreiden en te delen, zoals wiki's en weblogs. Af en toe maak ik ook een ommetje rond collega's. Afgelopen week bijvoorbeeld hoorde ik een roedeltje projectmanagers smoezen over de netwerksite LinkedIn. De essentie van het gesprek was dat ze niet zo goed wisten wat ze er nu mee konden (liever gezegd, moeten). Eén van hen vond het maar een eng gedoe en dacht dat het een verkapt virus (geen grapje!) was. Nou ja, dát kan ik dan echt niet aanhoren, en binnen vijf minuten wandel ik dan weer langs het groepje met het artikel uit NRC-Next van afgelopen week, dat toch echt wel verplichte kost is voor LinkedIn-dummies. ("Geen uitnodiging gehad voor de netwerksite LinkedIn de afgelopen zes weken? Dan tel je (nog) niet mee!"), om de managers wat kennis op te laten doen over dit handige medium. Dat wéten ze tenminste waar ze het over hebben en kunnen ze er hun voordeel mee doen. Ik voel dat dan toch als mijn morele plicht als ict-minded communicator. Toch grappig dat je dan een dag of wat later ineens allemaal LinkedIn-mailtjes heen en weer ziet zoeven ("Jojanneke, hoe moet ik nu mijn collega van bedrijf X uitnodigen? En kun jij een recommendation regelen?").
Deze illustratie is afkomstig van het artikel "Learning, Working & Playing in the Digital Age" van John Seely Brown.
Ook op het gebied van maatschappelijk verantwoord ondernemen is kennisdeling het devies. Sinds ik partner ben van MVO Nederland ben ik regelmatig op de site te vinden. Er staan allerlei cases op die het perspectief van mogelijkheden voor organisaties vergroten. Ideale plek om inspiratie op te doen. Maar inspiratie alléén is niet voldoende. Als je echt serieus (of serieus leuk) aan de slag wilt met MVO in je organisatie, is het wel van belang dat je het grondig aanpakt en dat je beoogde acties in de goede verhouding staan tot je dagelijkse praktijk. En om al die zaken in kaart te brengen, is een vaardige adviseur weer een handige keuze (knock knock!).
Een ander leuk voorbeeld van kennis en informatie delen vind ik het interview met Raymond Spanjar (you know, dat zondagskind van Hyves - overigens ook al zo'n netwerksite) in Intermediair. In het interview deelde Spanjar heel onbevangen informatie en kennis over zijn intuïtieve manier van zakendoen en het plezier dat hij in zijn werk heeft. En dus informatie over hoe hij tot deze stappen is gekomen. Ik vind dat wel inspirerend. Wat ik eigenlijk het meest sterk vind in het interview, is Spanjars antwoord op de vraag "Wat wil je worden als je later groot bent?": "Weet ik niet." Precies dát antwoord heb ik mezelf jaren geleden in een solliciatiegesprek horen geven. Prima toch? Want ga maar na: hoe meer je weet wat er later allemaal gaat gebeuren, hoe minder je jezelf laat verrassen door jezelf en je eigen keuzes.
Maar wat kennis delen betreft is er maar één échte onwrikbare waarheid: Je kunt pas kennis delen en vermenigvuldigen als je kunt délen. Toevallig (!) genoeg kwam ik deze uitspraak vandaag nog tegen op de blog van projectmanager en coach Ingeborg van Meggelen. Grappig hoe je je eigen gedachten om je heen tegenkomt, juist wanneer je er zelf mee bezig bent...