Dubieuze strijd om de Noordpool barst los

Het is nauwelijke nieuws te noemen dat de Noordpool aan het smelten is. Het Noordpoolijs is de afgelopen jaar in de zomer sneller dan ooit gesmolten (stond vandaag in dagblad De Pers, pagina 9). Wat vandaag wél nieuws is, is dat er inmiddels partijen zijn die aan het strijden zijn om de Noordpool. Niet om het klimaatbehoud, het redden van zielige diertjes of om natuurschatten te behouden.

Neen, er wordt gestreden voor de doorvaarroute. Werkelijk. De dóórvaarroute. Nu het ijs flink aan het smelten, is er 'ein-de-lijk' een lekker vlotte doorvaarroute voor grote schepen die van Europa naar Azië willen varen. De ESA (Europese ruimtevaartorganisatie) verwacht dat sommige schepen nu al in de zomer via de Noordpool naar Azië kunnen varen. Ook zijn er mensen die echt niet kunnen wáchten tot dat ellendige poolijs gesmolten is, zodat er eens flink in de aarde geboord kan worden, want wie weet wat er daar weer voor lucratieve business in de grond zit (olie!). Nog even en er komt een ronkende commercial op teevee met als slogan "Ze smelten de polen!" en krijgen we krantenkoppen als "IJsberen sterven eerder door aanvaringen met cruiseschepen dan door smeltende ijskappen."

De nieuwsberichten over de Noordpool van de laatste weken zijn nu typisch berichten waar ik flink verdrietig van word. Wat de zaak nog ingrijpender (en schaamtelozer!) maakt, is dat diverse landen nu in de rij staan om de Noordpool aan het eigen land toe te voegen. Risk is er niets bij. Maar deze keer is het geen spel. Denemarken, de Verenigde Staten, Rusland, Canada en Noorwegen doen allemaal hun best om het landoppervlak wat te laten groeien.

Wordt bovenstaand gedrag misschien veroorzaakt door een gelaten overtuiging dat de klimaatverandering onomkeerbaar is? Of gaat deze fatalistische gedachte nog een stapje verder en riekt het naar een gedachte in de richting van 'als de wereld dan tóch vergaat, dan kan ik het maar beter goed hebben totdat het zover is'? Of is het echt alleen een economische overweging? Ik weet het niet. En eerlijk gezegd wil ik het bijna niet weten. Maar niet weten is in dit geval gelijk aan je kop in het zand steken. En dat is - wat mij betreft - geen optie.

Wat mij betreft laten we de Noordpool de Noordpool. Onaangetast door mensen - voor zover we dat nog van onszelf kunnen zeggen.