Ik las een paar dagen geleden op Molblog een verfrissend stukje over onderzoek naar mediaconsumptie. Het onderzoek is in 29 landen uitgevoerd, waaronder Nederland. Ik zag er een paar interessante cijfers, die ik graag even wil delen. Wist je bijvoorbeeld dat...
...87 procent weblogs leest, ten opzichte van 66 procent vorig jaar? In ons land ligt het percentage momenteel op 66.; ...Nederland bovengemiddeld scoort wat betreft profielen op sociale netwerksites (zoals Hyves), namelijk 62 procent? Het gemiddelde in de 29 landen ligt op 57 procent van de internetgebruikers; ...het gebruik van RSS-feeds (eindelijk) is gestegen van 15 naar 39 procent in één jaar?; ...22 procent van de internetgebruikers die een blog bijhouden een widget heeft geïnstalleerd?
Dit levert m.i. een leuk beeld op. De stijgende cijfers lijken aan te geven dat de verschillende internettoepassingen gemeengoed begint te worden. Dit betekent ook dat crossmediale campagnes steeds succesvoller kunnen worden. Dit biedt kansen voor organisaties die hun doelgroep(en) effectieve willen bereiken! Hup, de boer op! Of is het niet zo eenvoudig? [Lees verder]
Blogs en sites worden steeds sociaal actiever. Niet alleen door de mogelijkheid van het plaatsen van reacties op artikelen, maar ook om 'lid' te worden van een blog of site. Hierdoor kun je anderen gemakkelijker attenderen op interessante sites. Dit 'lid worden' kan overigens met bestaande accounts, bijvoorbeeld een Yahoo-account. De nieuwe hippe site DutchCowgirls (het stoere zusje van DutchCowboys) heeft deze faciliteit ook. Je kunt er lid worden via MyBlogLog. Ook Google start binnenkort (op dit moment nog in bètaversie) met een eigen variant: Google FriendConnect. Spannend allemaal. Het principe is eigenlijk simpel: je maakt gebruik van allerlei sociale netwerken (Facebook, Hyves, MySpace, LinkedIn) om je eigen site- of blogcommunity met relevante contacten te laten groeien.
Ben benieuwd! Binnenkort start ik een experimentje met deze EosBlog. En misschien is het ook wel iets voor Schaatsreporter, wie weet.
Zo, de verjaardag is gevierd, wat mij betreft staat er weer een mooi
levensjaar vol inspiratie op de agenda. En wie jarig is (eh, was)
trakteert, dus hierbij een bijdrageover het belang van goede webteksten. Mét tips.
De meeste zichzelf serieus nemende organisaties hebben een website. Er
zijn er ook die een eigen wiki hebben, en/of een bedrijfsblog. Goede
keuze! In mijn presentaties over corporate bloggen geef ik altijd veel
schrijftips. Maar deze zijn allemaal gericht op effectief bloggen.
Goede teksten voor websites is een heel ander verhaal. Deze hebben een
andere functie. Waar bij bedrijfsblog de betrokken, actieve en
informele toon het meest succesvol is, geldt voor corporate websites
meer dat zakelijke teksten op een aansprekende, doelgroepgerichte en
effectieve manier worden overgebracht. De site moet dan ook nog eens
supergoed vindbaar zijn in zoekmachines. En dit alles klinkt
eenvoudiger dan het voor velen blijkt te zijn. Het ontwerp, de
navigatie en beeldkeuze van corporate sites zijn belangrijk. De site
ziet er dan in ieder geval goed uit. Maar als een bezoeker deze gelikte
site bekijkt en tegen een slordige taalfout aanloopt, of een
toonzetting treft die de plank mis slaat, is het bezoek van korte duur.
Kortom: het belang van een goede webtekst is groot. Wat te doen?
Het is altijd leuk om nieuwe weetjes op te doen. Het is niet voor niets dat kennisquizzen en triviawedstrijden het zo goed doen op televisie en dat het spel Triviant in bijna ieders spellenkast staat. Om meer kennis op te doen, surfen we massaal op Google, YouTube en Wikipedia, en is leren.nl ook best populair. Het ministerie van OC&W hamert ook op een leven lang leren.
Ik struin in verloren kwartiertjes regelmatig het web af voor kennis over van alles en nog wat. Over programmeren, communicatietools, nieuws, schaatsnieuws, achtergrondinformatie voor artikelen, freelance klusjes, een handleiding over hoe zelf de ideale schaatsplank te maken, enzovoort. Maar ik ben dan ook uitermate nieuwsgierig heb dan ook een brede belangstelling.
Nu.nl berichtte gisteren dat er een nieuwe videosite live is, waarop een ieder educatieve filmpjes kan uploaden en delen met anderen. Altijd al willen weten hoe je het alfabet in gebarentaal moet doen? Of hoe een tsunami ontstaat? Of gewoon hoe je het beeldscherm van je computer het best reinigt? Of (fijn actueel met de wedstrijd Nederland - Frankrijk in het verschiet vanavond) hoe je de bal hoog houdt? Je kunt het uitzoeken op Ikwilietsleren.nl. Ik vind het een leuke site met potentie. Ben wel benieuwd naar de mate van creativiteit van degenen die instructiefilmpjes uploaden. Toch maar eens die schaatsplank in elkaar zetten, en dat filmen met mijn fantastische Everio...
Afgelopen woensdag was een bijzondere dag. Het was één van die momenten dat online communicatie overloopt in daadwerkelijk 'irl' ('in real life') contact. Vroeg in de avond troffen pakweg 25 Twitterazzi (actieve Twitter-gebruikers) elkaar in het Amsterdamse Vondelpark.
Ook ik was er. Er waren mensen die ik kende, en mensen die ik nog niet kende. Sommige mensen die ik al kende, had ik al eerder in real life gezien. Zoals bijvoorbeeld @MiekS, @2525 en @dondersteen. Ook had ik al eerder contact gehad (maar slechts digitaal) met organisatrice Anna-Maria (@puur), Corrie (@camathome) en anderen. En zo zou ik wel even door kunnen gaan.
De dagen vóór de TwitNick gonsde het op ons favoriete digitale platform. En op onze TwitterBorrel community. Wie zouden er allemaal naar Ansterdam komen, wat zou iedereen meenemen, waar zou iedereen vandaan komen? Het bleek dat niet alleen Twitteraars gespannen uitkeken naar 8 mei. We werden namelijk belaagd door de pers. Zo was er een fotograaf van Nieuwe Revu, het Amsterdams lokale Librium TV, en ook Geen Stijl vond het stijlvol om onze party te crashen. Ach, prima. Ze hadden het geloof ik wel naar hun zin. We vroegen ons wel af wat er nu zo spannend was aan een groep picknickende mensen (andere picknickers trouwens ook). Ik vond de avond over het algemeen genomen ontspannen, erg gezellig en absoluut voor herhaling vatbaar.
Een ieder was gewapend met smartphone (zie boven!), picknickkleed, een mand met lekkers-om-te-delen en een goed humeur. Super! In de linkerkolom van deze blog zie je wat foto's langs schieten. Neem vooral een kijkje.
Leuk: Eos Communicatie staat vandaag in dagblad De Pers! Ik werk in een flexibele werkruimte (The Hub) aan de Heemraadssingel in Rotterdam, met nog veel meer andere ondernemers met een maatschappelijk verantwoorde inslag. Heel leuk, inspirerend, gezellig en constructief. Onlangs was een journaliste van De Pers een dagje bij ons op bezoek, om eens een kijkje in de keuken te nemen en te praten met deze en gene. En dus ook met mij! Ik vind het een leuke publicatie geworden.
Het enige dat een beetje jammer is, is dat er een onhandigheidje in is geslopen: in het artikel staat dat ik tien procent van mijn inkomsten aan goede doelen doneer. Dat is ten dele waar: ik doneer tien procent van mijn inkomsten uit corporate bloggen aan goede doelen! Dat doe ik onder mijn label 'Blogging For Good' (jammer dat dat het artikel dan weer niet heeft gehaald). Het artikel geeft wat dat betreft dus een beetje een vertekend beeld. De foto waar ik op sta is ook niet gekozen. Gelukkig staan er wel een paar andere Hubbers op. Maar goed, ik ben wel blij met de publicatie! En ik denk dat het vor mijn mede-Hubbers ook een leuke opsteker is! Want zeg zelf...had jij eerder gehoord van een disco voor doven?
Misschien toch maar even naar het station lopen om een papieren editie te halen...
'Crossmedia' is toch wel hét buzzword van 2008. Nu ja, op Twitter na, misschien. Iedereen in marketing- en communicatieland heeft het over crossmediaal communiceren. En terecht. Want crossmedia is geen hype. Het is een volwassen benadering van ons vak.
Het iMMovator Cross Media Network (organiseert leuke bijeenkomsten, ik ga er wel eens naartoe) omschrijft crossmedia als volgt: "De crossmediasector is de sector die
producten en diensten levert op het gebied van beeld, geluid en data
met gebruikmaking van radio, televisie, internet, mobiel, print en
events in een cross-sectoraal verband." Je maakt gebruik van diverse media om je boodschap zo goed mogelijk te verspreiden, richting de juiste doelgroep. De 'nieuwe media' zijn al lang niet nieuw meer, en zijn onlosmakelijk en naadloos verbonden aan het volledige medialandschap. Het nieuwe eraan (te weten web 2.0) is iets waar de gevestigde mediaorde nog een beetje aan moet wennen. Maar ook dat komt. Paul Witteman gaf gisteren nog aan bij DWDD dat hij het goed vindt dat (bijvoorbeeld) burgerjournalistiek vrij baan krijgt (en neemt). Nu gaf hij zelf een voorbeeld waar ik zelf niet zo gecharmeerd van ben, maar in principe is dat een kwestie van smaak. En daar valt (voor het gemak vandaag) niet over te twisten. Het principe 'sociale media' en de lardering ervan in het medialandschap is een enkele reis. Er is geen weg terug.
Maar goed, crossmedia is niet hetzelfde als web 2.0 en burgerjournalistiek. Er is (ik citeer Indira Reynaert) sprake van crossmedia indien er een kruisbestuiving bestaat van verschillende media zoals theater, film, televisie, radio, print media, games, mobiele devices en live evenementen, ten behoeve van een communicatiedoelstelling." De verbindende factor, 'het verhaal', tussen de media vormt crossmedia.
Marshall McLuhan is tijdloos "The medium is the message", stelde de Canadese filosoof Marshall McLuhan begin jaren '70 (!). Zijn toelichting hierop (the form of a medium imbeds itself in the message, creating a symbiotic
relationship by which the medium influences how the message is
perceived, creating subtle change over time) is in onze tijd, bijna veertig jaar later, misschien nog wel actueler dan destijds. In ons huidige complexe, fascinerende, verwarrende en immer uitwassende mediapalet blijkt het waar. Kijk maar eens naar de huidige manier van politiek bedrijven. Gisteren werd in DWDD gezegd: "Als een minister de media niet uiterst bedreven is in het omgaan met de media, moet ze haar functie verlaten." Twintig jaar geleden had niemand dat gezegd. Sterker nog, niemand had het bedácht. Twintig jaar geleden ging het misschien ietsje meer over...inhoud en beleid. Wonderlijk, hoe snel de tijd verandert. Vind ik het slecht? Nee. Vind ik dat kwaliteit altijd prioriteit zou moeten krijgen? Ja. Geef een minister een mediatraining. Als de inhoud goed is, zal dat blijken. In onderstaand filmpje (niet actueel, wel tijdloos) vertelt Marshall McLuhan dat wát presidentskandidaten zeggen, volstrekt irrelevant is. Benieuwd? Bekijk het filmpje.
Goede voorbeelden Succesverhalen van crossmedia zijn er genoeg te noemen. Ik ga ze niet toelichten: ik nodig iedereen uit via onderstaande links op crossmedia-avontuur te gaan. Ken je nog veel betere voorbeelden: ik hoor ze erg graag!
Het is fijn om ondernemer te zijn, om op projectbasis te werken. Het is soms heel druk, soms ook spannend, maar dat heeft weer als voordeel dat er veel verschillende zaken tegelijk spelen. Deze week staat er weer een gevarieerd programma op stapel. Zo licht ik deze week de afdeling Marketing & Communicatie van G.Z-H in over voor hen mogelijk interessante web 2.0-toepassingen. Een leuk onderwerp waar ik toch niet snel over uitgepraat raak. Het voelt goed dat wanneer je een organisatie wat beter begint te kennen, je goed kunt inschatten met welke toepassingen een afdeling gebaat kan zijn. En voor mij ligt dan weer de schone taak mijn enthousiasme voor de tools over te brengen op de collega's en hen precies te laten zien wat de tools kunnen. Beter gezegd: wat de tools voor hén kunnen doen. Uiteraard heb ik een relevante selectie gemaakt van instrumenten die me bekend zijn. Ik heb al gemerkt dat twee collega's heel enthousiast zijn geraakt over de Google Map van de Recreatiekaart van Zuid-Holland die ik voor G.Z-H maakte, en die blijvend in ontwikkeling is. Leuk! Het blogwoord Ook ga ik deze week het blogwoord verkondigen, en wel bij een organisatieadviesbureau. Ik vind het altijd leuk om een organisatie die zich nog niet eerder in blogland heeft verdiept, bij te praten en hen over de mogelijkheden te vertellen.
Brandfuel Verder staat er een multimedia-evenement op mijn agenda: ik ga de kennismakingssessie van The Brandfuel Academy in VakZuid in het Olympisch Stadion in Amsterdam op video vastleggen, ik interview enkele genodigden en sprekers, maak een fotografische impressie en verzorg de blogpost over het evenement. Overigens lanceert Brandfuel Academy maandag hun corporate weblog (die ik bouw)!
The Brandfuel Academy biedt opleidingen via een innovatief e-learningplatform (ontwikkeld door e-learningspecialist A New Spring) op het gebied van branding: Brandfuel College. De opleidingen zijn met name bedoeld voor marketing- en of communicatiespecialisten en merkstrategen. Brandfuel beperkt zich niet tot het e-learningplatform: ook worden er bijzondere evenementen georganiseerd. Zo staan de Brandfuel24 en de BrandfuelWeek op stapel dit jaar.
Hoe dan ook, ik zit dit weekend druk te monteren aan een goed videoverslag, een goede blogpost, goede foto's en een chronisch goed humeur. Overigens: binnenkort is ook de digitale nieuwsbrief via de website van Brandfuel beschikbaar. Geïnteresseerd geraakt? Kom dan vooral langs bij de kennismakingsbijeenkomst in VakZuid, Olympisch Stadion 35, 1076 DE Amsterdam. Zien wij elkaar ook weer eens in real life!
Gisteren kreeg ik van oud-collega Ben een mailtje met een ietwat zorgwekkend mailonderwerp: "Doe het een beetje voorzichtig aan, hè". Ik opende meteen het mailbericht en zag dit: een artikel uit de Volkskrant met als titel "Voor bloggers de dood of de gladiolen". Wat blijkt: veel broodbloggers (bloggers die betaald bloggen en worden betaald per artikel) hebben toenemend last van stress en spanning, mede gevoed door de 24-uurs nieuwseconomie op internet. Eén van hen, Russel Shaw (tech-blogger voor ZDNet) , stuurde een mailtje aan zijn redactiechef: "Heb iets opgelopen. Ga nu even liggen, maar schrijf later vandaag of morgen nieuwe berichten". Het zou zijn laatste berichtje zijn. De zestigjarige Amerikaan overleed aan een hartaanval in een hotelkamer in Californië, waar hij was voor een conferentie. Russel is één van de twee bloggers van wie bekend is dat hij van stress is overleden. De New York Times is er nog wat steviger op in gegaan dan De Volkskrant.
De ironie hiervan is dat broodbloggers aanvankelijk zijn begonnen met bloggen om hun baan op te kunnen zeggen, een onafhankelijker gevoel te hebben, niet dagelijks geconfronteerd te worden met een baas of personeel. Kortom, om relaxter in het leven te staan. Voor Russel Shaw is deze droom niet uitgekomen. Integendeel. De aanvankelijke vrijheid van het broodbloggen veranderde rap in een gouden kooi.
Ik schrok natuurlijk van dat bericht. Ik weet dat de kenniseconomie 24 uur per dag doorloopt, maar dat dit een gevolg kan zijn, vind ik wel schokkend. Ik ben wel eens benaderd om in opdracht te gaan bloggen. Betaald worden van de advertentieopbrengst. Ik heb ervoor gepast, en daar heb ik nog geen moment spijt van gehad. Wel vind ik het heerlijk om blogs te bouwen, bloggers te adviseren en zelf te schrijven over mijn zakelijke en sportieve lotgevallen. Maar dat is een déél van mijn werk. En dat is ook wat het gezond maakt. Het is voor mij afwisselend, ontspannend, interactief en netwerkgericht.
Ik ben blij dat ik bloggen op een heel andere manier benader. In ieder geval een gezonde manier! En dat adviseer ik mijn opdrachtgevers ook altijd. Ik schrijf op mijn blog om mijn netwerk en andere geïnteresseerden te informeren over waar ik in mijn werk mee bezig ben. Ik kan er kennis delen, kennis vergaren, proefballonnen oplaten, ervaringen delen, mijn licht laten schijnen op actualiteiten. Kortom, om mijn werk en interesses met anderen te delen. Want waar het hart van overloopt... dat is goed materiaal voor een weblog. En ja, dat levert me opdrachten op. En een goede positie in Google. En een groter netwerk. En veel plezier. Ik ben dan ook geen broodblogger: ik werk als communicatieadviseur, heb
een eigen bedrijf, houd interviews en adviseer organisaties over
webtoepassingen. En daar schrijf ik over.
En wat het mailtje van oud-collega Ben betreft: ik vond het heel attent en zorgzaam. Gelukkig is er geen reden voor zorgen. Ik blog om de kwaliteit, niet om de kwantiteit. Natuurlijk ben ik me bewust van het principe dat alles waar 'te' voor staat, niet gezond is. Mijn grenzen ken ik goed. Maar wat prijs ik me rijk met zo'n zorgzaam netwerk!
Je werktafel. Misschien is het een netjes, gestructureerd geheel met slechts een houten tafelblad, een vulpen en je trouwe laptop. Misschien is het een enorme chaos met propjes, halve kopjes thee en stapels papier - was dat nou post? Hoe dan ook, je werktafel is meestal een weerspiegeling van je werkwijze. Of van je stresslevel.
Zou het niet grappig zijn als je je computer de ontwikkeling van je 'echte' werktafel kon laten doormaken? Door bijvoorbeeld een interface te gebruiken die precies zo werkt als je eigen trouwe werkblad? Wel, er is nu zoiets. Netwerkgenote en vriendin Astrid tipte me op onderstaand filmpje over BumpTop. BumpTop is een leuke vondst van Anand Agarawala. Tijdens zijn presentatie van TedTalks, zie videoschermpje in deze blogpost, (bekend van leuke presentaties als die van TypePad / SixApart-dame Mena Trott), vertelt hij over zijn idee en demonstreert hij meteen wat hij bedoelt. Spread the news!
Mensenrechten en Jojanneke: goede vrienden. Sport en Jojanneke: ook goede vrienden. Maar als het er op aan komt, gaat het natuurlijk om mensen. Dat de Olympische Spelen als politiek instrument worden ingezet om druk uit te oefenen op China, zegt veel. Landen als Frankrijk, Engeland en ook Nederland doen er uitspraken over. Afgelopen weekend was ik in Parijs. Wie het journaal heeft gezien, weet dat er maandagmiddag in Parijs werd gedemonstreerd. Ik was ter plaatse.
Ik flaneerde net over een Parijse boulevard en genoot van mijn laatste middag in de Franse hoofdstad. Ik zag een deel van het plein voor het stadhuis vol staan met mensen en enkele camera's. Ik moest meteen aan Joris Luyendijk denken, die in zijn boek 'Het zijn net mensen' vertelt over hoe media Grote Gebeurtenissen verslaan. Met slim camerawerk, vooral. Er wordt ingezoomd op de plek des onheils, de beelden worden de wereld in geschoten en de Ramp is wereldnieuws. De waarheid is meestal dat als je de camera een slag draait, je een heel ander beeld van het geboden nieuws ervaart. Om dit even te illustreren heb ik mijn mobieltje zijn werk laten doen. Leuk om Joris' perceptie eens aan den lijve te ondervinden. Zie hier het resultaat.
Waarmee ik uiteraard niet het belang van nieuwsgaring en uiting van meningen wil bagatelliseren. Integendeel. Maar In dagblad De Pers (dat ik overigens graag lees) zag ik staan: "De tocht van de olympische fakkel door Parijs is maandag door betogingen uitgemond in chaos." Nou, chaos...zo erg zou ik het ook weer niet willen noemen. I guess you'd had to be there. MEER LEZEN? --> Link naar artikel Volkskrant: "IOC wil vreedzame oplossing' Tibet" --> Link naar artikel De Pers: "Olympisch vuur in Parijs tot driemaal toe gedoofd"
Eindelijk. Veel organisaties zien de voordelen van integratie van web 2.0-toepassingen in de dagelijkse gang van zaken. In dagblad Metro (pag. 10, en trouwens ook op nu.nl) is vandaag eens stukje te lezen over sociale software. Deze manier van werken maakt het werkproces efficiënter en succesvoller. Getronics lanceerde afgelopen week het 'Future-Ready Workspace 2.0'. Wat zoveel betekent als gebruik maken van Sharepoint (platform waarmee werknemers van organisaties gemakkelijker kunnen communiceren en documenten delen e.d.), onderlinge instant messaging (chat-)functies, en andere handige lifehackmogelijkheden.
Klinkt mij als muziek in de oren. Ik heb in de loop van de jaren een eigen workspace 2.0 samengesteld, met online project mangemanttools, webbased chat, online documentenopslag en documentendeling, online agenda en menig embeddable beeld en geluidtoepassing.
Leuk dat grotere organisaties zich langzaam maar zeker niet meer zo bedreigd voelen door communicatie-innovaties. Bij sommige bedrijven merk ik nog wel dat de behoefte om totale controle te hebben over wat werknemers wel en niet doen met hun internet- en werkomgeving, hardnekkig is. Dit heeft soms tot gevolg dat mijn webbased toepassingen op (bijvoorbeeld) deze weblog niet zichtbaar zijn en dat - dus - bepaalde kennis niet te delen is.
We hebben dus nog een lange weg te gaan in onze digitale queeste, wij web 2.0-ridders!
