Vintage beelden...een soort handelsmerk

Historische beelden. En dan echt oude, hè. Dus niet die met een Instagram-filtertje eroverheen (al zijn die soms ook echt om op te eten zo mooi!). Ik ben er verliefd op. Omdat ze er zo aantrekkelijk uitzien. Zwart-wit. Of met modderige Polaroid kleuren. Ik vind ze mooi omdat je je nog kunt vereenzelvigen met de mensen die er op afgebeeld staan. Vroeger worstelde men met de industriele revolutie. Met een telefoon met zo'n slinger eraan. Tegenwoordig vindt men zijn weg op internet. Met mobieltjes, apps en wearables. 

Eigenlijk is het allemaal precies hetzelfde. Wat menselijk gedrag betreft, dan.

Natuurlijk is de techniek anders. Maar het staat vaak voor hetzelfde. 'Hoe werkt een telefoon' was vroeger net zo'n plausibele vraag als 'hoe werkt deze app'. En dat is prima. En het voegt nieuwe context toe.

Wat ik vooral fijn vind, is dat ik vintage beeldmateriaal kan gebruiken om op metaforische wijze online uitdagingen van vandaag kan uitleggen. Kan duiden.  

Zonder mijn cursisten (alleen maar) vergankelijke plaatjes van programma-interfaces voor te schotelen. Want tja, die zijn wel informatief (en nodig), maar als je een boodschap wilt overbrengen, of iets in perspectief wilt zetten (of een grap wilt maken, wat een ook niet te onderschatten kracht van educatieve waarde is!), dan moet je met iets komen dat die lading kan dekken, iemand net even op een ander denkspoor zet en iets dat je onderscheidt van een ander, in vormgeving. Voor mij zijn dat vintage beelden. Ik denk dat ik het heb overgehouden aan mijn studie aan de kunstacademie. Grafisch en interactief ontwerpen.

Ik maak mijn vintage beeldbewerkingen altijd zelf.  

Ik besteed dat nooit uit (behalve mijn fotoportretjes voor mijn social  media profielen dan, die maakte Winand Stut tot nu toe altijd). Ook de typografie. Ik wil het gewoon niet uit handen geven. 

Beeldkeuze, typografie, kleurstelling en de semantische waarde van beeld vormen samen de signatuur van je visuele communicatie. Als ik dan hoor 'daar heb je Jo weer met haar ouderwetse dames met bijschriften en cranky Victoriaanse hondjes', word ik eigenlijk gewoon hartstikke blij. Want het klopt ook. 

Ik was dan ook als een kind zo blij toen Babz Mook me afgelopen week informeerde over de miljoenen vintage beelden die nu beschikbaar zijn op Flickr.com. The Internet Archive in The Commons. En ook visual revolutionary Else Kramer deelde het op haar Facebookpagina. Gaaf! Het beschikbaar stellen van al dit geweldige beeldmateriaal is een initiatief van Kalev Leetaru (ook wel bekend als The Wizard Of Big Data), iemand die wat mij betreft nu al de Nobelprijs voor de Keep Jojanneke Super Happy Factor heeft gewonnen. Het is nog wel echt serieus grasduinen, want er is nog geen goede zoekfunctionaliteit aan toegevoegd, en tags zijn er ook nagenoeg niet. Maar wat niet is, kan nog komen. Aan de andere kant: het laat je wel tegen verrassingen aan lopen. En hoe tof is dat. Heel Tof. Het gevaar voor Jo is natuurlijk wel weer dat dit minstens zo verslavend is als Pinterest.

Vintage Pinterest. Maak me gek! \o/

Happy scrolling, all. <3