Toen selfies nog niet cool waren

Sinds jaar en dag reis ik - meestal - alleen. Maar zo voelt het niet: als je je op je gemak voelt bij jezelf en best wel goed gezelschap bent, voel je je niet eenzaam op reis. Bovendien ontmoet je als je alleen reist, gemakkelijker 'nieuwe' mensen. Heb je grappige, mooie, rare, fijne ontmoetingen. Sinds mijn negentiende vlieg en trein ik af en aan. Naar plaatsen waar ik me thuis ben gaan voelen. Plaatsen waarvan ik ben gaan houden. Maar dan was er altijd dat 'foto-euvel'. In de afgelopen jaren, in het pre-selfie tijdperk, had je te maken met het feit dat als je zelf de foto's maakte, je er meestal zelf niet op stond. Tenzij je een zelfontspanner gebruikte. Maar dat deed ik nooit. Omdat ik TOCH voor mezelf wilde vastleggen dat ik toch echt op die plek was geweest en herinneringen wilde vasthouden, draaide ik dan mijn camera om. En klikte. Gewoon. Omdat ik dan óók eens op de foto stond. En ja, ik had een mobiele telefoon sinds 1998, maar die had toch echt geen camera. En later, in 2001 in het Nokia 3310 tijdperk, toch echt ook nog niet. Dus gewoon met een klikklak-wegwerkcamera, en later een Nikon digitaal pocketcameraatje. Voor. De. Fun.

Ik realiseerde me dat 'de mensen thuis' dat wel eens heel raar zouden konden vinden. Want als niemand jou op de foto zette, dan was je toch wel heel zielûûûg en alleeeheeeheeen. Zo voelde ik het alleen niet echt. Ja, heel soms wel. Maar meestal niet. Het was echter heel onhip om jezelf op de foto te zetten. Maar toch deed ik het. Het waren immers MIJN vakanties en MIJN reizen en MIJN ervaringen en MIJN herinneringen. En potverdorie, MIJN foto's! HÁ!

Hier zijn een paar van mijn selfies in het pre-hippe pre-selfie tijdperk. Komt u maar door.

Leren hoe je toffe selfies maakt? Volg Else Kramer. Zij geeft momenteel een toffe cursus hoe je selfies maakt. Kijk hier maar eens. Hoe cool is dat.