Vrijdag 18 januari kwam mijn boek 'Zo, nu ben je wees' uit. Dit was de mooiste dag in mijn leven tot nu toe. Ik heb er even zorgvuldig over nagedacht, en ik kan zeggen dat het echt zo is. Ik werd wakker om 6:07. Althans, zo laat begon de wekker te piepen. Zoals gewoonlijk (#zelfkennis) snoozete ik pakweg vier keer. Deze keer niet omdat ik het moeilijk vond om mijn bed uit te komen. Wel omdat ik zat te bedenken hoe ik in hemelsnaam een zaal vol dierbaren zou aanspreken over mijn boek 'Zo, nu ben je wees', zonder te breken bij alleen al de aanblik van hun vertrouwde gezichten. Het was de eerste keer in mijn leven dat zoveel dierbaren in één zaal bij elkaar waren. Sommigen ken ik tientallen jaren, anderen korter. Sommigen had ik nooit eerder in real life gezien - maar heb ik toch een band mee. Sommigen hebben een rol gespeeld in delen van verhalen in mijn boek, anderen niet. Alle aanwezigen hebben een bijzondere betekenis voor me.