Opinie

Dinsdag stond mijn reactie op een eerder gepubliceerd artikel over weeskinderen in Nederland in Dagblad Trouw. Ik reageerde op het artikel waarin jonge wezen werden geportretteerd op een manier die ik een verkeerd sentiment vond opwekken. 'Zielig, treurig en depressief'. Omdat ik zelf wees ben, had ik de behoefte om mijn visie op het artikel te delen. Dat deed ik, en Trouw besloot mijn opiniestuk te publiceren. Door de bank genomen is het een goed artikel geworden, zoals het er nu in staat.
Wat ik jammer vind, is dat het artikel is geredigeerd op een manier dat zinnen zijn afgezwakt, minder op scherp staan én dat mij dingen in de mond zijn gelegd die ik niet gezegd heb. Als het een redactioneel stuk zou zijn geweest, zou je daar nog over kunnen discussiëren (of in ieder geval overleggen). Maar een opinie is een opinie. Die kun je vanuit een redactie niet zomaar inhoudelijk veranderen. 

Op Facebook is mijn oorspronkelijke repliek op het eerder geplaatste artikel over wezen nog te lezen. Het artikel in de krant vind je hier.

Omdat ik mijn energie graag aan nuttigere zaken besteed, werk ik vandaag weer verder aan de nieuwe WeesWijzer-website.

Hoe het dan ook gelopen mag zijn: ik ben blij dat er meer aandacht is en bewustwording groeit m.b.t. weeskinderen in Nederland. Want mensen, wat zijn het er veel 34.000. Tijd om de handen uit de mouwen te steken.

Wat ik dan wel weer fijn vind van alle lotgevallen van de afgelopen week (items in RTL Nieuws, RTV Rijnmond, Omroep Vlaardingen, Trouw), is dat een aantal mensen zich heeft aangemeld om mee te helpen met het onderhouden van de content van de nieuwe site die momenteel gebouwd wordt. Dat is goed nieuws, want dat is eigelijk niet alleen te doen (want oh ja, Eos Online Communicatie draait natuurlijk ook nog gewoon door!). Gaaf dat mensen dit zo oppakken. Zelfs op mijn vakantieadres besloten twee mensen spontaan mijn boek te bestellen. Wauw. Doet me goed!