Je Twittergedrag verklapt hoe je je voelt

Ervaren twitteraars weten het: als iemand zich even niet zo lekker in z'n vel voelt, merk je dat in zijn of haar tweets. Er wordt minder getwitterd, of juist meer. Er worden minder grappen gemaakt, of tweets zijn zakelijker van toon. Kortere lontjes. Dat soort dingen. Het is een fenomeen dat nu ook in de wat bredere media wordt behandeld. En dat is mooi.

Je herkent wanneer iemand iets anders doet dan anders. Kortom: je leert tussen de regels door te lezen. Iets korter door de bocht (maar wel heel duidelijk) verklaart het artikel 'Twitter Data Shows When We're Happy, Sad, Hungover' op Mashable (met overigens prachtige geblokte grafieken) de mentale staat van twitteraars dit fenomeen.

Maandagochtendblues-tweets
In het onderzoek waaraan in het artikel wordt gerefereerd, is het duidelijk dat in December de stemming meer in mineur is dan in andere maanden, en dat mensen op maandagochtend het moeilijker vinden op op te starten (tweets waarin uitspraken als 'feel sad', 'feel happy', 'hungover' en 'late for work' voorkomen). Tot zover ligt dat allemaal best wel voor de hand. 

Sociale voelsprieten
Ik denk dat het de komende tijd veel duidelijker gaat worden voor meer gebruikers van Twitter (en andere sociale media) dat de 'sociale voelsprieten' zich verder ontwikkelen. Dus dat je genuanceerder naar tweets kijkt. Niet alleen naar specifieke trefwoorden als 'sad' en 'happy' en andere emotie indicatoren, maar meer naar trendbreuk in individueel social mediagebruik. Twittert men meer of minder, zie je meer ironie of sarcasme in iemands berichten, twittert iemand ineens vaak 's nachts. Dat mensen je gaan ontvolgen, of jij hen. Zit iemand ineens inspirerende quotes te pinnen. Dat soort dingen.

Ja hoor, een ontboezeming
Aangezien niets menselijks ons vreemd is, kan ik alleen maar beamen dat als je je af en toe minder goed in je vel voelt, je anders gebruik maakt van social media. Net als dat je in een reguliere werksituatie of thuissituatie net even anders overkomt dan anders. Het is dus helemaal niet zo vreemd dat dit zijn weerslag heeft op je sociale gedrag in digitale media. Ik ben daarin geen uitzondering. De afgelopen maanden waren niet een eenvoudige tijd voor me, door omstandigheden in de privé- en familiesfeer (die, ja inderdaad, hier en daar gerelateerd zijn aan de publicatie van mijn boeken Zo, nu ben je wees en So, you're an orphan now). Ik was een tijdje neerslachtig. En soms is het nog steeds even niet fijn. Komt wel goed, het gaat al stukken beter. Het is 'gewoon' een gevolg van een heel intensief jaar waarin er enorm veel media-aandacht is geweest voor mijn boek en waar sommige mensen om me heen hier op een wat onverwachte manier mee om zijn gegaan. Dat had zijn weerslag op me. Ben ook maar een mens. Daar kan ik natuurlijk heel ingewikkeld over doen, maar ik ben er liever duidelijk over. Niet dat ik mijn online connecties dan meteen ga lastig vallen met allerlei details (die details zijn bovendien ongetwijfeld veel te saai), maar verzwijgen zou mij een beetje teveel 'handjes in de lucht, kijk mij eens succesvol zijn'. Ik geloof in de realiteit. Omdat de realiteit ook is hoe ik met mijn klanten, vrienden en cursisten omga. Het is wat het is. Dat is zo als het goed gaat (wat wel vaak zo is, dat dan weer wel) en als het even tegenzit. Wat mij betreft zijn sociale media, en je individuele sociale gedrag hierin, een weerslag van je leven, professioneel en persoonlijk. Dat zou ik meer mensen toewensen. Het levert ook échte communicatie op. Kwalitatieve relaties, met wederzijds respect. Relaties, off- en online, waarin je iets meer van iemand weet dan wie je een #ff op Twitter geeft. Voor wat mijn kwalitatieve relaties betreft, mijn klanten en cursisten: die krijgen gewoon waar ze recht op hebben. Goed onderwijs, handige tips en degelijk advies. Gelukkig heb ik enorm leuk werk (en lieve vrienden).

Deel jij het als het even wat minder gaat? Of blijft het stil bij de comments? ;-)