Is Er Leven Na Google Reader?
Vandaag las ik dat Google hun geweldige service Google Reader op 1 juli 2013 uit de lucht haalt. Ik weet niet hoe jij doorgaans op de hoogte blijft van actualiteiten op je vakgebied ("Nou, via Twitter! LinkedIn! Facebook! Nieuwsbrieven! Blogs! En zo! Ja toch? Niet dan!"), maar alle bronnen kun je zo glorieus gemakkelijk bij elkaar harken op één plek. RSS is nog lang niet dood, wat mij betreft.
Ik gebruik het dagelijks. Het bespaart me tijd en levert me meer focus en geconcentreerd werken op. Geen overbodige luxe, in een tijd waarin je tóch al wordt overspoed met informatie (en ja, die informatiestroom moet je zelf temmen). Ik zie dagelijks alle gewenste berichten over social media, de voor WeesWijzer.nu relevante berichten, schaatsen en veel meer moois. Maar binnenkort is Google Reader dus niet meer. Mocht je Reader gebruiken: grasduin vooral naar alternatieven. Zolang die nog bestaan... *laat onheilspellende stilte vallen* Dus in het kort: ja, er is leven na Google Reader. Maar hoe ziet dat er dan uit? [lees verder]
"Maar welke service kan ik dan wél gebruiken voor mijn feeds?"
Op Facebook en Twitter gonsde het al snel van de suggesties voor alternatieve services. En op Lifehacking.nl staat al een keur aan oplossingen. En een werkelijk uitermate nuttig artikel over RSS readers vind je HIER op de site van The Next Web. Bekijk ze vooral: ik zal ook wat platforms uitproberen.
"Is Google weer aan het apenkooien?"
Google is altijd aan het apenkooien. Eén keer in de zoveel tijd is er weer een spring cleaning. Stoppen er weer diensten. Zoals Google Wave vorig jaar (maar dat werd toch maar mondjesmaat gebruikt, nietwaar). Alles goed en wel, maar Waar Gaat Het Heen? En waarom maakt Google de keuzes die Google maakt? Dat is de vraag. Aangezien Google 'best wel' op weg is naar een vrij vlot vergaarde staat van world domination (want zeg zelf: gebruik jij géén Google?). Het bedrijf heeft een duizelingwekkend volume aan persoonlijke data van mensen. Dat is nu eenmaal een gegeven. Buiten het feit dat je dat eng of niet eng kunt vinden (want dat is weer een heel andere kwestie) betekent het dat op het moment dat Google besluit ergens de stekker uit te trekken, het tijd wordt om jouw info te borgen. Dat is in sommige gevallen eenvoudig, in andere gevallen is het iets bewerkelijker of nog niet mogelijk. Hoe dan ook: denk goed na of je data op een later tijdstip voor een specifiek doel nodig hebt.
"Ja hallo, en mijn data dan?"
Precies. Nadenken over welke data je voor welk doel op ene later tijdstip nog nodig hebt. Bijvoorbeeld voor je belastingaangifte (niet geheel onbelangrijk). Denk bijvoorbeeld aan de gegevens uit Google Calendar, mocht je dat gebruiken. Het kan zijn dat je bedrijfsplanning er voor een deel in staat. Of je geplande vakanties. Of je extra taken. Of je reistijdenoverzicht. Dat soort dingen. Dan zijn die voortvarende ontwikkelingsacties van Google helemaal leuk en tof, maar dan moet je wel je data anders zien te borgen. Want die data heb je dan wel vrijwillig gedeeld met Google, maar je hebt het wél nódig.
Om even terug te komen op specifiek RSS: de binnengestroomde berichten in Google Reader ben je eigenlijk gewoon kwijt (tenzij je ze 1.0 e-mailt, maar dat wil niemand - en terecht). Maar het uiteindelijk verdwijnen van berichten dat is inherent aan feedreaders: de nieuwsberichten zakken vanzelf weg. Actualiteit is de eerste levensvoorwaarde van rss. De feeds niet; die kun je opnieuw importeren in een andere feed reader, zoals Reeder of Flipboard. Alhoewel Flipboard wel grafisch héél nifty is, is het minder volledig dan Reader. En onhandiger doorscrollbaar (want het ziet er ineens uit als een glossy, hè). NewsBlur spreekt me wel aan. Even uitproberen.
"Maar is dit niet gewoon heel erg irritant?"
Nou, behoorlijk ja. Je kunt altijd nog op de barricaden en de petitie tekenen op keepgooglereader.com. Of gaan kniezen in een hoekje en zachtjes snikken. Dat mag best eventjes. Echt. Of een protestlied schrijven. En daarna weer door. Het laatste woord is er nog niet over gevallen. It's a jungle online.