Gastblogpost: 'Alles wat je aandacht geeft groeit'
Soms vind je mooie dingen op je pad. Een tijdje geleden was er zo'n blogthemadag waarop men artikelen uitwisselde en die op elkaars blog publiceerde. Ik opperde toen heel olijk dat ik natuurlijk open stond voor mooie inzendingen, en plots was daar de blogpost van Arjen. Die had ik uiteraard meteen willen (en eh, moeten) publiceren, maar door werkdruk, griep en faalhazerij mijnerzijds deed ik dat niet meteen, waardoor...het me even ontschoot. Foei! Bij deze hoop ik het goed te maken. De blogpost is een mooie. Ik denk dat velen de geschetste situatie wel herkennen. En wat is er mooier dan iets in je mailbox vinden (okee, behalve dan dat aspect van die mailbox, want ik heb een natuurlijke afkeer van e-mail en dan met name de volle inboxen) waar iets in staat dat ik in de begin jaren nul van dit millennium op mijn visitekaartje had staan? En dan bedoel ik: 'Alles wat je aandacht geeft groeit'. Dat is mijn motto sinds jaar en dag (naast 'Niets is sterker dan een idee waarvoor de tijd is gekomen'). Ik geloof daar zeer in en probeer er altijd naar te handelen. Heerlijk om te zien dat Arjen de uitspraak hier relateert aan kwaliteit van informatie in sociale media. Love that!
Alles wat je aandacht geeft groeit
Gastblogpost Arjen Douwes
Op vrijwel alle sociale netwerken heb ik wel een account en ik heb het er maar knap moeilijk mee om ze allemaal te volgen. Eigenlijk probeer ik het niet eens, het is toch niet te doen, niet qua tijd en ook niet qua interesse. Maar ook binnen een sociaal netwerk gaat het allemaal snel, een nooit aflatende stroom van zinnige en onzinnige berichten. M'n zenuwstelsel kan al die prikkels nauwelijks aan en snel scan ik scrollend zoveel mogelijk berichten door, waarbij mijn ogen wild alle kanten op schieten. Vaak blijft mijn oog vallen op een doorgestuurd bericht bijvoorbeeld een retweet op twitter. Het doorsturen van berichten is een boeiend onderdeel van sociale netwerken, hetzelfde bericht herpubliceren. Voor de originele auteur vaak een statussymbool, net zo als het aantal vrienden. Prima natuurlijk als je een bericht zo leuk vindt dat je het in je eigen netwerk verder wilt verspreiden. Maar helaas zie je al te vaak vriendjes of collega's klakkeloos elkaars tweets retweeten, je weet van te voren al dat 'ie komt. In de psychiatrie is er een woord voor: echolalie, het dwangmatig herhalen van zinnen van een ander. Nou wil ik niemand beschuldigen van twecholalie, maar toch. Gek word ik er van. Tenzij...tenzij een retweet bewust gebeurt, dan wordt het plotseling iets moois en vol aandacht. Aandacht is één van de boeiendste dingen die er zijn. Met aandacht kan je filteren en dat bepaalt wie je bent. Schenk je aandacht aan negatieve dingen dan is alles negatief, richt je je op positieve dingen dan is de hele wereld mooi. Een selectiemechanisme, dat is het en je bepaalt zelf de dingen die je wilt zien of niet. In de kakofonie van tweets is er soms een plaatje, een woord of een link dat je aandacht pakt, dat je bewuster leest of bekijkt dan alle andere. Dit zijn de tweets die jijzelf selecteert. Als je dan ook nog een paar seconden extra de tijd neemt om deze tweet te retweeten dan maak je het nog groter. Lees je retweets en je leert wie je bent.
Arjen Douwes