Kill The Bloody Project?

Wat doe je als je een hekel begint te krijgen aan een project? Een idee dat in essentie behoorlijk deugde, maar wat op de één of andere manier niet echt uit de verf komt? Terwijl ook je andere projecten aan je jasje trekken? Kortom, een blok aan je been. Wegsnijden. Toch? Of niet? Moet je volhouden, lopend op je tandvlees? Of is er een andere manier?

Heel begrijpelijk dat je je wilt bevrijden van overbodige ballast die het momentum uit je andere projecten op de rem zet. Toch loont het de moeite om te bezien of het idee de moeite waard is om het tóch uit te voeren. Maar misschien op een heel andere manier. Vaak is het niet het idee zelf dat niet zou deugen, maar de wijze waarop je het van plan was uit te voeren.

Stel. Je hebt een idee voor een architectuurexpositie over wonen in hoogbouw. Je hebt een thema, een projectgroepje, mooie foto’s en hier en daar een 3D animatie van nieuwe plannen. Alles is er, en toch…waar je als team mee komt, vind je eigenlijk niet vernieuwend. Het is allemaal al eens gedaan. Hoogbouw is altijd sexy geweest. Op zich makkelijk scoren. Maar als je geen voldoening voelt over het concept, komt het al snel neer op alles wat je al eens eerder had gezien. Paneel hier, 3D impressie daar, hup, een animatie, en natuurlijk de foto’s, en veel bouwtekeningen.

Allemaal al gezien.

De oplossing is vaak simpel. Niet makkelijk (want vaak ingrijpend), maar wel simpel. Schuif het werk dat je tot dan toe hebt gedaan, aan de kant. Ga terug naar het kernidee (wonen in hoogbouw). Wat heeft dit idee nodig om bijzonder en spraakmakend te zijn, je zintuigen te prikkelen, je te raken (ook als je geen architect of stedenbouwer bent)?

Richt een Design Sprint in om het idee op een andere manier aan te vliegen. Andere disciplines te raadplegen. Te onderzoeken hoe je er ervaring van niet-ontwerpers kunt verrijken. Hen niet per sé jouw wereld willen laten zien, maar hen in hun belevingswereld raken, en hen daar ontmoeten. Wat zou het idee daarvoor nodig hebben? En hoe raak je mensen? Hoe schuif je ego aan de kant? Exposities gaan om verbinding, werelden aan elkaar koppelen.

Wat een gave uitdaging heb je dán. En hoe sprankelend kun je die vormgeven. Vanuit één concept…maar gezien vanuit een volstrekt ander perspectief.

Dit soort concepten ontwikkel ik met mijn klanten. Soms zijn het ontwerpers. Soms ambtenaren. Eenpitters. Zorginstellingen. Wereldverbeteraars. Docenten. Allemaal mensen die ook wel eens een project de nek om hebben willen draaien. Maar desondanks de moed hebben om buiten hun eigen referentiekader te kijken, en op die manier - samen - tot spraakmakende resultaten te komen.

Dat zijn creative achievers. Daar kom ik nou m’n bed voor uit. :-)