Simpel starten
Werken in de kantlijn. Wanneer er nog niet gebeld wordt, of whatsapp pings een ochtendconcert opvoeren. De momenten van ware focus. Zulke momenten had ik de afgelopen maanden meestal in het weekend. Maar sinds kort start ik iedere ochtend om 6:55 uur. Die vijf minuten maken niet echt een verschil, maar ervaar ik als prettig bij het opstarten. De wekker staat vroeg, koffie in de aanslag. Ik bespaar sinds afgelopen week, sinds ik mijn kantoor heb verhuisd naar Rotterdam Noord, zeker drie kwartier uur per dag. Ik schrijf dit om 11:37 uur en ik heb er 4,5 productieve uren op zitten vandaag. Op een maandag. Dat voelt goed.
Tot voor kort zat ik in een prachtige ruimte in Verzamelgebouw Zuid, met best een grote opnamestudio en ook fijne mensen op de gang. Maar ik reisde er iedere dag zeker vijf kwartier voor. Als ik 's avonds laat nog wat wilde werken, moest dat wel georganiseerd worden (veilig vervoer als de metro niet meer reed, etc.). Ik had weer behoefte aan simpel. Wel fijn en comfortabel werken, maar met minder toeters en bellen. Dat heb ik nu. Het is fijn. Ik heb hier alles wat ik nodig heb, en 'sjieke' opnamen doe ik op locatie. Mijn reguliere livestreams doe ik vanaf mijn eigen kantoor, inclusief lichtopstelling. Videomontage en creatieve opdrachten gaan hier ook meer dan prima. Daar heb ik mijn extra monitoren voor nodig, om comfortabel te werken. Cursisten begeleiden, adviseren, bedrijfsverhalen en blogposts schrijven doe ik wherever. Soms zit ik ook op diverse locaties in het centrum te werken, als ik behoefte heb aan wat geroezemoes (en als ik niets hoef op te nemen). En ik werk soms ook met andere zelfstandigen, die soms ook even de gezelligheid tussendoor wensen. Het klinkt als een downgrade. Maar ik ervaar het als precies het tegenovergestelde. Simpele luxe.
Ik vertrok van het grote kantoor om diverse redenen, waarvan het soms wat verpieteren in mijn eentje wel een grote was. Ik geloof in groei, maar dan in dienstverlening en producten, en niet direct in het aantal mensen. En als je plezier hebt in werken 'in de kantlijn', op momenten de anderen er niet zijn, dan zit je dus helemaal alleen op dat grote kantoor. No bueno. Een andere factor was alle grote toestanden en nóg meer spullen (opnamestudio, kasten, archieven, nog meer bureaus, etc.). Ik had er geen zin meer in. En de ambulances van het Ikazia Ziekenhuis loeiden ook steeds door mijn geluidsopnamen heen. Take 6... Op zich heb ik een enorme hoeveelheid boeken gelezen in al die pendeluurtjes in de afgelopen 7 jaar. Maar de rommelige opstart iedere keer (fiets, metro, lopen, apparatuur opstarten, koffie, hallo zeggen, e-mail, eerste taakjes, bellen...) deed mij geen goed. Ik heb mijn focus terug geclaimd.
Dat voelt vrij.