SNEL ANTWOORD
We hebben allemaal zo onze eigen voorkeuren en tweaks voor sneller en efficiënter werken in onze projecten. Takenlijstjes, apps, pomodoro's. Maar wat als 'het project' waar je het meeste moeite mee hebt iets is dat in je persoonlijke leven speelt? Of heftiger...als al die dingen door elkaar lopen en alles elkaar raakt in je dag? Kun je dan je weg door hobbels in je privéleven heen Pomodoroën of to-do-listen? En zou je dat dan moeten willen? Want hoor je dat niet met een goed glas wijn in een hutje op de hei te doen, dat ontrafelen van alles in je leven en werk?
Ik heb het uitgeprobeerd. Omdat ik wilde weten of het kon. Long story short: het kan.
Voor mij was 2017 een nogal intens jaar. Er gebeurde van alles, zakelijk en privé. Een paar superleuke dingen, veel stomme dingen. Om alles in mijn bedrijf te kunnen blijven managen, gebruikte ik de vertrouwde Pomodoro-techniek al. Alles doen in sprintjes van 25 minuten. Want dat werkte altijd, al jaren. Altijd resultaat in korte tijd. Voldaan gevoel aan het eind van je dag.
Totdat het niet meer werkte.
Ik kwam erachter dat op momenten dat er teveel gebeurde buiten mijn professionele leven, ik me niet meer goed kon focussen. Ook niet meer op het moment. Ook niet meer op mijn grote doel. Laat staan mijn persoonlijke WHY. Het antwoord leek op sommige momenten verdacht veel op 'WHO CARES'.
Niet handig.
Ik realiseerde me dat ik 'de boel' weer beter moest leren compartimenteren. Brokje project. Brokje klant. Brokje ontspanning. Brokje relatie. Brokje productontwikkeling. Brokje vrijwilligerswerk. Maar eerst was het herzien van de fundering nodig. Wilde ik nog wel helemaal wat ik deed? Had ik mijn producten- en dienstenportefeuille wel genoeg ge-Marie Kondo'd? Leefde en werkte ik eigenlijk nog wel volgens mijn kernkwaliteiten? Of waren er activiteiten in geslopen die niet meer pasten bij wie ik was geworden? Vond ik eigenlijk nog wel wat lol in 'de boel'?
Ik besloot de antwoorden op al deze vragen te gaan onderzoeken. En ik had haast. Want ik voelde me niet goed. Ik bedacht me dat de antwoorden op Grote Vragen ook snel beantwoord kunnen worden, zolang de antwoorden maar keihard eerlijk zijn en werkelijk vanuit jezelf komen, ongefilterd. Ik bedacht me ook dat ik dat in sprintjes van 25 minuten zou kunnen doen. Met mijn Pomodoro. Tring.
Dat wat ik met mijn opdrachtgevers doe, werkte ook voor mij. Antwoorden uit de snelkookpan. Onder zelf opgelegde druk razendsnel naar de kern. Ik kan het, ik deed het. En de antwoorden waren hard. Keihard. Het kostte me een halve dag aan Pomodoro's. Ik wist wat ik wel wilde en wat ik niet wilde. Wat ik zou blijven doen en wat ik nooit meer zou gaan doen. Tring.
De volgende stap was mijn privéleven. Schortte nogal wat aan. Wilde ik anders. En WAT ik dan anders wilde, kwam ik ook snel achter. Of dat al gelukt is? Dat dan weer niet. De snelheid van je levensloop kun je niet afdwingen. En dat wil ik ook niet. Wel weet ik waar mijn grenzen liggen, en heb ze weer leren bewaken. Ik kon er woorden aan geven. Binnen nogmaals een halve dag aan Pomodoro's was me zoveel meer duidelijk. Mijn wereld is overzichtelijker geworden. Het was niet opgelost. Maar wel duidelijk. Tring.
Het enige dat je ervoor nodig hebt is commitment, snoeiharde eerlijkheid tegenover jezelf, en doorzettingsvermogen. En een kookwekker.
Het klinkt misschien ongelooflijk simpel. Koud. Calculatief. Jojanneke die er als een gevoelloze machine antwoorden uit ramt. NIETS is minder waar. Het komt allemaal recht uit mijn hart. Ongefilterd en waar. Ik wilde gewoon VERDER. Ik had dit natuurlijk ook in een hutje op de hei kunnen doen, met een kop warme chocomel, een goede borrel na een boswandeling, met mooie guitige crafty schriftjes. Zonder klok.
Maar ik had haast. En ik had helemaal geen zin in warme chocomel, borrel, boswandeling en guitige schriftjes. Ik had zin in antwoorden. Want ik zat vast.
Het werkte. En het heeft me goed gedaan.
Nu het jaar op z'n eind loopt, is er nog steeds duidelijkheid. Met geluk, helse pijn, the whole nine yards. En dat is goed. Want alles komt recht uit het hart. Het klopt met wie ik ben.
Ik zie uit naar 2018. Gaan mooie dingen gebeuren, als ik mijn antwoorden mag geloven. De uitvoering zal ongetwijfeld met talloze pomodoro's gaan. En soms ook op z'n JBF's.* Vooral dat is niet te onderschatten. Want daagt altijd uit tot creativiteit en het aanpassen aan veranderende omstandigheden. En laat dat nu net mijn kern zijn, in alles wat ik doe.
Wat voor ware antwoorden op Grote Vragen in je leven en/of werk ben jij naar op zoek?
* Jan Boeren Fluitjes. Niet te onderschatten.