De kracht van aandacht in werk en creativiteit

We proberen massaal zo effectief en productief mogelijk te werken. Agenda's zijn doorgaans hermetisch dichtgemetseld met zoveel mogelijk afspraken en productieve werkuren. Wanneer we aan het eind van de week vermoeid op de bank neervleien hebben we soms een tevreden gevoel ("Yes! Veel af kunnen vinken!") en soms valt dat vies tegen ("Bah, weer niet zoveel voor elkaar gekregen als ik had gewild"). Onze omgeving verwacht het ook van ons. Omdat we het ook van onszelf verwachten. Immers: als je het zelf zo doet, mag je het toch ook van een ander verwachten? Maar is het eigenlijk wel zo redelijk om van anderen, en van onszelf, te verlangen?

Ik vind persoonlijk van niet. Al maak ik me er, wat mijn eigen agenda betreft, ook vaak schuldig aan. Ik probeer dat echt te veranderen, en dat lukt ook steeds beter. Vandaag zag ik op drie verschillende momenten een overeenkomend signaal dat ik écht niet wil negeren. Het is de boodschap die ik wel ken, weet en begrijp, maar waar je soms aan herinnerd moet worden. Ik in ieder geval.

Komt 'ie:

Tijdens mijn zoveelste leeskwartiertje in 'ReWork' van Jason Fried (lees dat boek! Het is een bijbel voor iedereen die zijn / haar werk prettiger wil indelen!): "Our culture celebrates the idea of the workaholic. We hear about people burning the midnight oil. They pull all-nighters and sleep at the office. It's considered a badge of honor to kill yourself over a project. No amount of work is too much work. Not only is workaolism unnecessary, it's stupid. Working more doesn't mean you care more of ghet more done. It just means you work more. (...) Workaholics miss the point, too. They try to fix problems by throwing sheer hours at them. They try to make up for intellectual laziness with brute force. This results in inelegant solutions. (...) The real hero is already home because she figured out a faster way to get things done."

Yay! Die had ik net nodig.

't Volgende signaal dat ik vandaag tegenkwam: de tweet van @LindaStone met een link naar het artikel 'Bother me, I'm thinking'. Heel verfrissend. Hitje: "Sometimes, the most productive thing we can do is surf the Web and eavesdrop on that conversation next door."

De klap op de vuurpijl is deze kostelijke presentatie van John Cleese over creativiteit (bekijk die video!!) die ook in een prachtige blogpost (leestip!) van Patty Golsteijn staat. Gezien in een tweet van Barbara Philipsen. Dank!

Woei! :-)