Tabee, Rotterdam Centraal

Ik woon in Rotterdam. Daar ben ik erg gelukkig mee. Vrijwel dagelijks struin ik door het station om naar mijn werk te gaan, of naar de andere kant van het centrum te gaan. Of gewoon om op zondag een vergeten boodschap te doen bij Appie. Ik kijk dan om me heen en zie het kloeke gebouw van Sybold van Ravesteyn dat sinds 1957 (dat is dus precies vijftig jaar) een steeds toenemend aantal reizigers herbergt. Het knap gestucte plafond van de stationshal, de lage looptunnel (met vrijwel onzichtbare informatieborden, dat had dan wel weer beter gekund), de prachtige stalen kozijnen en de stoere gebogen doch strak uitziende gevel. En niet te vergeten de mooie typografie op het gebouw.

Rotterdammers (en reizigers) kunnen nog net even een paar daagjes genieten van het station. Dan gaat het voorgoed dicht. Ik vind het wel een beetje een afscheid. Pakweg de komende vijf jaar zullen we genoegen moeten nemen met een tijdelijk station en een enorme bouwput. Dat wat nieuw is straks, zal de moeite waard zijn. Ik heb gezien dat ze de typografie willen samplen op het nieuwe gebouw. Nou, dat is terecht, want het is, was, prachtig. Mijn nostalgie deel ik met vele anderen. Zo zal de kleinzoon van Sybold van Ravesteyn op 12 september de letters van het Centraal Station opnieuw onthullen, maar dan in een andere volgorde gerangschikt: er zal dan zeer groot "TRAAN LATEN" op het gebouw staan. En dat zullen we doen.

Ik liep deze week 's avonds laat nog even door het station, al foto's knippend met mijn mobieltje. Er was een jongen die genoot van de vlakke vloertegels; hij sjeesde rond op zijn skates. Ik beneed hem een beetje. Misschien kunnen we collectief een uitzwaai-skatefeest houden als afscheid van ons mooie station...

Tabee, Rotterdam Centraal.