Wouter Bos wordt vandaag beëdigd als minister van Financiën. We zouden vandaag natuurlijk veel kunnen vertellen over politieke overwegingen, inhoudelijke standpunten en verwachtingen van het verse kabinet. Maar omdat vandaag de bordesscène op de agenda staat en men waarschijnlijk meer aandacht heeft voor De Kleding Van De Koningin, blijven wij natuurlijk niet achter. Daarom de volgende vraag:

Zal Wouter Zwichten Voor De Stropdas?

Enkele jaren geleden bleek uit een studie van een Amerikaans onderzoeksinstituut dat de impact van een gesprek voor zeven (7!) procent gebaseerd is op verbale inhoud, voor 38 procent op stemkwaliteit en voor 55 procent op nonverbale communicatie.

Ergo:
Als je slechts voor 7 procent invloed hebt op basis van inhoud...kun je er maar beter voor zorgen dat je inhoud staat als een huis!

Als je voor 38 procent invloed hebt op een gesprek door je stemgeluid...wees je dan werkelijk bewust van hoe je boodschappen overbrengt!

Als je voor meer dan de helft afhankelijk bent van nonverbale communicatie...dank klinkt dat eng. Vaag. Maar het tegendeel is waar: iedereen kent het gevoel wel dat een situatie wel of niet goed aanvoelt. Ontwikkel daar een scherper gevoel voor. Vertrouw op je intuïtie en nonverbale signalen en neem deze overwegingen mee in je beslissingen. Het komt je projecten ten goede. Doe er je voordeel mee!

Schaatsen - een onvoorwaardelijk partnerschap

Het is het Seizoen weer. Wereldbekerwedstrijden, Wereldkampioenschappen, Skate-off’s, kwalificatiewedstrijden, marathons, Mart, Ria, Bart, Dione. Het is weer zaak de rondetijden mee te schrijven, ritten te analyseren, techniek te observeren en eindtijden te voorspellen. Het is niet voor niets dat tot diep in de jaren zeventig de ritschema’s werden voorgedrukt in kranten: schaatsfans wilden tijden meeschrijven. Zichzelf verliezen in de koude, magische sport op de scherpe messen. Het liefst met gladde sokken aan op een gladde vloer. Voor de televisie. Maar dan wel met warme chocolademelk.

Natuurlijk is dat een deel van de charme van de schaatssport. Ook ik zit voor de televisie met mijn laptop op schoot, maak analyses van rondetijden en techniek om vervolgens ‘real time’ verslag te doen van de ijsstrijd op mijn schaatsblog. Eindeloze voorspellingen, observaties van de mentale staat van de schaatsers, seizoensontwikkelingen…alles bekijk ik vanuit de behoefte om te ervaren wat de schaatser op dat moment ervaart. Maar mijn wérkelijke passie voor het schaatsen vormt…de eigen belevenis. Zelf schaatsen is een proces. Een gesprek, liefst levenslang, met het ijs. Een onvoorwaardelijk partnerschap met het bevroren water en met je ijzers.

Allereerst is daar de techniek. Je kunt de techniek theoretiseren, je kunt er boeken over lezen, je kunt luisteren naar Schaatsers Die Het Weten, je kunt je richten op rondetijden, uiteindelijk is alles te beredeneren. Schaatsen is een eindeloos complex puzzelwerk, wat met de jaren met je meegroeit. De techniek, het ijsgevoel, de juiste spiergroepen gebruiken, het materiaal op orde hebben, de kwaliteit van het ijs herkennen, de perfecte ronding in je ijzers voelen. Elementen die grote invloed hebben op de individuele schaatsbelevenis.

Maar datgene wat het échte schaatsen oplevert is het gevoel dat alles vanzelf gaat. Het heeft minder met rationaliseren en techniek te maken. Het is het verstand dat in je lichaam zakt, gevoel wordt en uiteindelijk je prestatie vormt. Het weten wordt het ervaren. Je kunt het snappen, maar als je het niet voelt, vecht je tegen het ijs. Maak je er geen deel van uit. Wanneer het gevoel ontstaat dat alles vanzelf gaat, voelt het alsof de ijzers deel van je lijf zijn, zelfs alsof de ijsbaan deel van je uitmaakt. En jij bent deel van de ijzers. En je bent deel van de ijsbaan. Wanneer je de elementen voor je laat werken in plaats van dat je er tegen strijdt…is er geen limiet aan je kunnen.

Vorig seizoen werd ik gecoached door een dame die exact de goede dingen zei, waardoor alles wat ik over techniek moest weten direct in mijn lijf zakte. Het is daardoor vaak gebeurd dat ik tijdens ijstraining ineens dingen deed die ik tien minuten daarvóór niet voor mogelijk had gehouden. Ergo: alle grenzen die je vooraf formuleert, beperken je ervaring – tenzij je de ervaring juist laat leiden en naderhand kijkt wat er is gebeurd! Sinds ik schaats op gevoel is het ijs mijn vriend. Zolang ik benen heb, blijf ik schaatsen. Ik schaats mét het ijs, niet óp, of tégen het ijs. Mijn schaatsen - Ard en Keessie - zijn deel van mij. Noem het religie, The Force, God, magie, whatever. Maar het werkt. Schaatsen vormt een onvoorwaardelijk element in mijn leven. “This is my church.” Ik verwerk er mijn leed, deel er mijn geluk, verleg er grenzen, ontdek er meer van mezelf dan ik kende. Ik kan uitrijden na een intensieve werkdag. Kan sprintkanonnen wanneer ik iets kwijt moet. Krijg daardoor nieuwe ideeën, inspiratie. Het is communicatie pur sang. Ik geef en ontvang.

Deze intensieve band met de sport heeft wel iets van een relatie. Soms vallen zaken tegen, soms voelt het even niet zo goed. Maar soms kun je je geluk niet op en gaat alles als vanzelf. Je leert jezelf kennen en begrijpt het proces beter naarmate de tijd vordert. De liefde voor het schaatsen is ook iets dat rijpt. En oogsten…dat doe ik mijn leven lang.

Onlangs las ik De Volkskrant een column van Bert Wagendorp. Hij schreef dat hij Ard Schenk in de supermarkt had gezien. Ard Schenk, zestigplus. Bert zag een jonge god die zo de strijd met Sven Kramer aan zou kunnen gaan. Wagendorp zág het hem als het ware doen. Bewondering. Een vacuüm van onaantastbaarheid. Een onsterfelijke status. Een Held! Iemand die op je (supermarkt-)pad komt, ineens je boodschappen doet vergeten en je inspiratie laat opbloeien. Je beweegt. En of dat nu Ard Schenk, Johan Cruijff, Nelson Mandela, je buurman of je huisarts is... Misschien zijn het je vrienden, die hun leven op eigen, oorspronkelijke, manier leiden. Die jou datgene evenzeer gunnen.

Wat maakt een held nu een échte Held? Is het het ontluikende exotische verlangen naar nieuwe ervaringen dat diegene in je wakker maakt? Is het de inspiratie? Is het de onbevangen bewondering (niet te verwarren met slaafs gedweep, yak!) voor een gedenkwaardige prestatie? Ik denk dat deze elementen onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Als een held je laat dromen, je inspireert om fantastische dingen te gaan doen, je aanzet tot het maken van nieuwe plannen, wat je uiteindelijk nieuwe ervaringen oplevert, dan betekent dat dat je dat principe ook kunt omdraaien. Als jíj iemand inspireert, iemand laat dromen, iemand aanzet tot het maken van nieuwe plannen waardoor diegene nieuwe ervaringen opdoet…do the math.

Inderdaad! Ik geloof dat in iedereen een held schuilt. Wanneer je een held als een Held herkent, betekent dit dat jijzelf in enige mate diezelfde eigenschappen of talenten bezit. En dat je die maar wát graag zou ontwikkelen. Anders zou je de Held wellicht eerder een sukkel vinden. Of was diegene je niet eens opgevallen. Het zit al in je, je hoeft het er alleen nog maar uit te halen! Misschien ligt het voor de hand, misschien is het verborgen, ergens diep van binnen achter het voile van een nuttig werkend en sociaal bestaan. Hoe dan ook: voel je niet geremd en word zelf een held. Wat let je?

Ik toast voor 2007 op de Helden.

In vogelvlucht: 2006

Tweeduizendzes was een bewogen jaar. We hebben in 2006 (in willekeurige volgorde)…

Met compassie gekeken naar bewoners uit Bos en Lommer die stante pede huis en haard verlieten…

Genoten van (de Olympische topprestaties van) Sven Kramer…
Ireen sportvrouw van het jaar en Gerard coach van het jaar zien worden…

Gebaald van de tegenvallende nieuwe NS-dienstregeling (en de onterechte goed-nieuwscampagne van de NS)…

Gevreesd voor loslopende tbs’ers…

Gedeeld in reacties over Jan-en-Ellemieke…

Geamuseerd gekeken naar ijsdansende BN’ers…

Verbaasd een komodo varaan een bijbelse actie zien uitvoeren…

Pinochet en Milosevic onberecht zien sterven…

Geweldig genoten van Matthijs van Nieuwkerk (tevens met een nietje in zijn wang in de jaarkalender van esta)…

Met plaatsvervangende schaamte gekeken naar Britney en Paris…

Ontroerd gezien dat Sara en Ammar eindelijk weer op weg naar huis waren uit Syrië…

Verveeld gezapt langs real life soaps over volstrekt oninteressante mensen…

Met weemoed geconstateerd dat we de Nederlandse gulden nog steeds missen…

Verwacht en gezien dat politici professioneel sneuvelden...

Hoopvol de tocht naar de stembus gemaakt...

Gevochten om oranje pluizebollen en geweend om Zidane…

Opgegeven: Katja is iets minder bereikbaar geworden voor mannelijk Nederland…

Met rollende oogbollen naar Bush gekeken…

Gewed hoeveel jaar het zal duren voor we in de winter aan het strand liggen…

Met lede ogen de gebeurtenissen in de Gazastrook aanschouwd.

Kortom, een bewogen jaar. Voor Eos Communicatie was het een mooi jaar. Eos heeft…

- de nieuwe website van Eos Communicatie gelanceerd
- diverse workshops Je Thuis op Orde gegeven
- workshops en trajecten Je Efficiënte Werkplek opgezet
- de workshops Je Beurs in Balans ververst
- evenementen gepresenteerd
- deze weblog online gezet
- de nieuwe Eos-huisstijl ontworpen
- redactionele stukken geschreven
- aandacht gekregen in dagblad Metro
- de nieuwe training “Weg Met De Beamer!” ontwikkeld
- lezingen in den lande gegeven
- gratis downloadable tools op onze website geplaatst
- de nieuwe huisstijl van De Boekenmolen ontworpen
- onze RSS-feed ontwikkeld
- vrijwilligerswerk verricht
- werkelijk genoten van werk én het leven!

Ook nam Jojanneke van den Bosch afscheid van ISPwijzer (deeltijd dienstverband) en startte bij woningstichting wonenCentraal (deeltijd dienstverband).

Dagblad Metro (editie Rotterdam) maakte op 6 oktober melding van de lezing "Je Thuis op Orde" die op woensdag 25 oktober in Rotterdam plaatsvindt.

Iedereen woont. Maar woon je wel prettig? Of is het een chaos thuis? De methode "Je Thuis op Orde" biedt een creatieve en praktische methode voor een duurzame oplossing op maat. Jojanneke van den Bosch stelt dat een duurzame oplossing begint bij het aanpakken van de werkelijke oorzaak, en dat praktisch aanpakken daarná pas effect geeft. Van den Bosch van Eos Communicatie geeft op 25 oktober een lezing over dit onderwerp in het gebouw van Nivon Rotterdam aan de Dirk Smitsstraat 76.

Meer weten? Kijk in de agenda van Eos Communicatie.

Europa en vrouwen...

Vandaag (4 oktober, maar als je de kop boven dit artikeltje leest zou je denken dat het 1 april was) werd bovenstaande kop gepubliceerd op nu.nl. Een Britse gezondheidsinspecteur was onaangenaam verrast toen ze ontdekte dat ze een slordige 20.000 euro minder verdiende dan haar mannelijke collega’s. Er zou geen sprake zijn van seksediscriminatie, maar van een verschil in ervaring: vrouwen zouden een professionele achterstand hebben opgelopen door zwangerschapsverlof. De 44-jarige Britse spande een zaak tegen haar werkgever aan en kreeg gelijk van een Britse rechter. Het Europese Gerechtshof echter schaarde zich achter haar werkgever.

Het moet toch niet gekker worden.

Op 9 september jl. sprak in het Radio 2 programma Cappuccino presentator Sjors Fröhlich met auteur Jesse Goossens. Zij maakte de Nederlandse vertaling van  "11 september - Een onderzoek naar de feiten" (origineel door David Ray Griffin, uitgeverij Lemniscaat). De aanleiding was niet alleen de herdenking van de ramp met het WTC in New York. Griffin schreef zijn boek op basis van zijn onderzoek naar de werkelijke toedracht van 11 september. Hij constateerde talrijke missers in het onderzoek door de Amerikaanse staat (voor zover dit is uitgevoerd). Griffin roept met zijn boek lezers in de hele wereld op het onderzoek te heropenen. Zijn boek staat inderdaad vol met feiten die in ieder geval niet voor vanzelfsprekend aangenomen mogen worden. Zo wordt bekend dat president Bush voorkennis had over de geplande aanval, en zijn diverse hoogwaardigheidsbekleders door de Amerikaanse staat gewaarschuwd. Hen werd met klem ontraden te vliegen op 11 september 2001. Hoe dan ook: er zijn -te- veel onduidelijkheden over wat er destijds gebeurd is.

Sjors Fröhlich kon zich niet laten overtuigen door de vurige rede van Jesse Goossens. Eos Communicatie voelde zich geroepen en reageerde telefonisch in de uitzending op het gesprek. De verve waarmee Jesse Goossens haar betoog voerde en de juiste kritische vragen stelde, is bewonderenswaardig - en geen overbodige luxe. Fröhlich vroeg me of ik daadwerkelijk geloofde dat Bush zelf betrokken was bij de gebeurtenissen op 11 september. Mijn antwoord was helder en eenvoudig: hoe kun je ergens een mening over vormen wanneer je niet over alle feiten beschikt om deze mening te onderbouwen?

Lees hier meer informatie over het boek van David Ray Griffin.

Afgelopen weekend (9 september 2006) genoot ik van mijn wekelijkse papieren krantmoment, toen ik in de Economie-katern van NRC Handelsblad de column van economiegoeroe Adriaan Hiele las. Het was een verfrissend verhaal over het reserveren van kleine beetjes muntgeld. We houden allemaal wel kleingeld over na de boodschappen (pinbetalingen daargelaten, uiteraard).

Hiele rekent een  prachtig rendementsplan voor aan de hand van een kapsalon. Als zeven mannen gekapt worden en zij allen de kapper een fooi van één euro geven, betekent dit dat de kapper 150 euro per maand zou kunnen reserveren. Op jaarbasis zou de kapper dan een potje hebben van maar liefst 1.900 euro. Die zou de kleine ondernemer op een spaarrekening kunnen zetten. Nog slimmer is het om 150 euro maandelijks in een beleggingsfonds onder te brengen dat wereldwijd belegt in aandelen (dit heet ‘middelen’).

Het verschil met sparen is aanzienlijk. Als het bedrag per jaar netto 6 procent maakt, dan groeit het fondssaldo in twintig jaar (vermenigvuldigingsfactor 39) aan tot pakweg 70.000 euro. Als de zes procent ineens 8 procent is, kan het oplopen tot bijna 90.000 euro. Niet misselijk voor wat kappersfooi. 

Adriaan Hiele stelt dat iedereen zich op deze wijze een beetje rijk kan kruimelen, waardoor financieel succes in 2026 ruimschoots is verzekerd. De vergelijking van Hiele inspireert ook tot het bewuster omgaan met kleine uitgaven. Veel kleintjes maken immers een grote! Toch jammer dat de kapper wiens kapitaal Hiele had voorgerekend, iedere maand zijn inkomen schoon opmaakt…

Ik zat vorige week voor mijn werk even te Bloglinen toen ik deze kop op nu.nl zag: “Helft Nederlanders ontevreden over uitgavenpatroon”. Dat wat al een tijdje in de lucht hangt zien we steeds vaker en duidelijker in de media. Ontevredenheid. Veel uitgaven. En vooral…die combinatie. Op televisie zijn steeds meer programma’s over het zinniger omgaan met financiën en menig nieuwssite meldt een toename van schuldsaneringen bij particulieren. Dit zijn grote signalen. Wat is er toch mis? Er wordt veel uitgegeven, vaak meer dan men bezit. En vaak levert dat een onprettig gevoel op.

Er zijn veel oorzaken voor deze ontwikkeling. Een veel gehoorde reden is de euro. “Met de komst van de euro is het misgegaan” is een regelmatig gehoorde klacht. Tja, de euro heeft ook wel een stempel gedrukt op de stijging van prijzen. En laten we het emotionele aspect van de economie niet vergeten: economie kan slechts floreren bij de gratie van consumentenvertrouwen. Combineer een mespuntje onkunde en een schepje wantrouwen met een trosje pessimisme…en je hebt hét recept voor een verstoorde economie. En mogelijke financiële malaise. Niet alleen de euro is de vermeende boosdoener, ook de regering is veel besproken. De afgelopen jaren hebben de kabinetten JPB I & II de broekriem behoorlijk aangehaald. De bezuinigingen waren ingrijpend.

Wie of wat is de échte boosdoener?
Euro, kabinet, de media, het weer, Michael Jackson…er zijn talloze boosdoeners aan te wijzen. Maar klopt dit eigenlijk wel? Of zit de oorzaak misschien toch in onszelf? In veel gevallen kunnen mensen er echt niets aan doen dat ze in de financiële penarie zijn beland. Er is veel stille armoede in ons land. En dat is een bittere pil voor de betrokkenen. Maar in veel andere gevallen heeft de betrokkene toch zelf een groot aandeel in de positie waarin men verkeert.

In onze maatschappij draait het er voor veel mensen om in zo kort mogelijke tijd zo veel mogelijk te bereiken, geld te verdienen, succesvol te zijn. Helaas wordt succesvol zijn maar al te vaak geassocieerd met materiële zaken. Spullen. Gadgets. Om het succesvolle leven maar zo zichtbaar mogelijk te maken proberen velen dit te materialiseren, door spullen aan te schaffen die een succesvolle levensstijl illustreren. Om de economie te stimuleren, als bevestiging van status, uit gewoonte. Misschien zelfs uit verveling. Het lijkt wel een mantra: als je het maar lang genoeg zegt of doet, begin je het vanzelf te geloven. En de buitenwereld misschien ook…

Hebben we echt wel behoefte aan nóg meer spullen en hippe gadgets? Of is ons dagelijks leven eigenlijk niet bevredigend genoeg, zodat we een gevoelsmatige leegte proberen op te vullen met materie? Menig consument heeft zich suf (en arm) gekocht aan allerlei hippe snuisterijen, en toch leidde dit in veel gevallen niet tot het opperste geluk en succesvol gevoel. Blijkbaar was de prijs te hoog, werd er teveel besteed, was het nieuwtje er snel af en… was een ontevreden gevoel het gevolg. Soms kan menig “succesvol” persoon zelfs het gevoel krijgen te weinig te verdienen om de levensstandaard vol te houden. Dit vormt een bizarre vicieuze cirkel: in een hectische, succesvolle leven heeft men behoefte aan spullen die de levensstijl onderstrepen, maar aanschaf van deze spullen kan tot een tegengesteld gevoel leiden. En soms zelfs tot financiële missers. Het is maar wat je succesvol noemt. Dit geeft te denken over de definitie van ‘succes’.

Wat is succes eigenlijk voor jou?
Het woordenboek zegt: “resultaat, bijval”. Ergo: succes is afhankelijk van het oordeel van de buitenwereld. Bijval. Waarschijnlijk heeft een ieder een uniek beeld van succes. waar wil je eigenlijk succesvol in zijn? En waar ligt dan de sleutel tot een tevreden bestaan? Voor de een kan het een hoge positie betekenen, een ander vindt het een groot succes als er een prachtig kind is geboren, weer iemand anders vindt artistieke uiting en erkenning het summum van succes. En voor sommigen betekent succesvol zijn in principe niets méér dan erkenning van de buitenwereld krijgen. Zij zijn eigenlijk de belichaming van hun eigen reclamebord. Martijn – connecting people. Sanne - altijd dichtbij. Wat opvalt is dat gangbare slogans van commerciële instellingen refereren aan persoonlijke gevoelens. Connecting people. Altijd dichtbij. Maar daar heb je dan wel producten van bedrijf X voor nodig.

Uiteindelijk ben je zo succesvol en onafhankelijk als je jezelf opstelt en voelt. Richt je niet op externe bepalende (storende?) factoren, maar neem het heft in eigen handen. Neem verantwoordelijkheid voor je eigen keuzes en gevoel van succes. Vind de oplossing in je eigen houding en daden. Niet buiten jezelf zoeken, vind de oplossing in jezelf! En als je dan tóch een slogan voor je eigen firma Ik wilt: kies er dan één die echt bij je past. Die uit jezelf komt. Waar niet per definitie een product aan vastgekleefd zit. Martijn – “de goede vriend die ook nog eens heerlijk kan koken”. Sanne – “goede vriendin, altijd in voor een praatje”.

Draai het eens om
Wanneer je zaken aanschaft om je status te illustreren, controleer of dit product ook staat voor jouw persoonlijk gevoel van zelfverwerkelijking. Bedenk je eens: ben ik eigenlijk wel de persoon die ik wil zijn? Voor anderen? En voor jezelf? Wanneer je shopt uit onvrede of frustratie, bedenk dan welke échte onvervulde behoefte je onvrede veroorzaakt. Misschien kun je deze op een andere manier vervullen? Als je winkelt uit gemak en tijdgebrek, denk dan eens aan de mogelijkheid om je dagen minder vol te proppen met afspraken en verplichtingen. Je gejaagde gevoel kan mogelijk het best bestreden worden met…ontspanning! Soms is de oplossing het tegenovergestelde van wat je doet. Waarschijnlijk weten veel mensen niet écht wat ze wensen. Immers: als je constateert dat je ontevreden bent over je bestedingspatroon, heb je vooraf geen bewuste keuzes gemaakt. En de wens is voorbode van de keuze. Wens eerst, kies dan, en geniet vervolgens van een tevreden gevoel.

Hopelijk voelen velen dat tevredenheid en succes niet bijster veel te maken heeft met bezit. Of een torenhoog salaris. Voor mij is succes het werkelijk leven uit vrije wil. Kiezen voor zaken die werkelijk bij mij passen. Werken aan projecten die me inspireren. Snel schaatsen op goed ijs. En soms… dingen láten die me een minder goed gevoel geven. Zelfs als ‘de maatschappij’ deze zaken wenselijk acht. Hoe hoog of hoe bescheiden je inkomen ook mag zijn, je persoonlijke vervulling is hier niet van afhankelijk. Je persoonlijke gevoel van wérkelijk persoonlijk succes is onbetaalbaar. Probeer het dus vooral niet te kopen!

Eos Communicatie scherpt formule workshops aan

Bij Eos Communicatie broeide al enige tijd het idee om effectieve workshops over het zinniger organiseren van particuliere financiën, huishoudens en werkplekken. Het idee heeft nu concrete vormen aangenomen en is uitgegroeid tot de concepten 'Je Beurs in Balans', 'Je Thuis op Orde' en 'Je Efficiënte Werkplek'. De concepten worden aangeboden in de vorm van workshops. Deze kunnen zowel in groepsverband als individueel gevolgd worden.

De workshops zijn opgebouwd uit een bondig theoretisch gedeelte, een creatief deel en een vertaling naar een concreet, effectief actieplan op maat! Eos gelooft in maatwerk, niet in standaardoplossingen. Iedere deelnemer is immers uniek. Unieke mensen verdienen unieke oplossingen!

EosBlog online

Het Rotterdamse Eos Communicatie is nu ook te volgen via EosBlog. Op deze blog worden nieuwsberichten en ontwikkelingen wereldkundig gemaakt. Ook worden berichten over de workshops Je Beurs in Balans, Je Thuis op Orde, Je Efficiënte Werkplek en Weg met de Beamer geplaatst.