Elfstedenclausule

Schaatsgek. Ik ben het al jaren. Het gaat (gelukkig) ook nooit meer over. En omdat ik geloof dat je er maar beter aan kunt toegeven dan dat het gaat  frustreren, geef ik er ook aan toe. Gisteren heb ik mezelf ijsvrij gegeven.  Ik heb genoten van het heerlijke natuurijs. De mate van hardnekkigheid van mijn schaatspassie onderstreep ik nog eens met mijn Elfstedenclausule (die ik ook al jaren heb) in de Algemene Voorwaarden van Eos Online Communicatie.  In een notendop: als de Tocht er komt, geef ik mezelf het recht om die dag  volledig in het kader van schaatsen te beleven. 

Gemaakte afspraken kom ik dan vanzelfsprekend na - maar niet op de dag van de Elfstedentocht. Met deze afspraak bespaar ik mezelf en mijn opdrachtgevers mogelijk leed. Want stel je voor...de Tocht komt...en ik kan er niet bij zijn. Dat betekent een volstrekt afgeleide en met een  gebroken ziel onder de arm rondlopende Jojanneke. Daar wordt echt niemand gelukkiger van. Ergo: geniet vooral zélf ook van de Elfstedentocht als 'ie komt. Wie weet klopt je schaatshart dan wel net zo hard als het mijne. En vanzelfsprekend werk ik na afloop met nóg meer toewijding (als dat al kan) aan mijn beloofde taken. Want al lijkt het voor degenen om mij heen meestal alsof ik leef om te werken...af en toe is het toch echt omgekeerd. En leven is voor mij eigenlijk niet compleet zonder...schaatsen.

Op Twitter kreeg ik er wel opmerkingen over, positieve (van andere schaatsminnners) en minder begripvolle. Helemaal prima natuurlijk. Mijn clausule heeft alles te maken met het volop willen beleven van de schaatspassie. Het heeft niets te maken met populistisch gebruik van een volksfenomeen. Just sayin'.

Wat mij betreft horen we één dezer dagen "It giet oan!"