E-learning: walk the talk

Sinds alweer een aantal jaren help ik communicatieprofessionals hun online strategie en vaardigheden op te vijzelen met mijn Leergang Online Communicatie & Social Media. Op basis van (grotendeels) e-learning. Het is ook in combinatie met (vier) events per leergangeditie. Nu geloof ik echt in e-learning, en dan in het bijzonder de e-learning waarbij je je betrokken voelt bij anderen. Waarbij de opzet ervan ook appeleert aan verder gebruik, sociale interactie en duurzame kennisopname. Dit klinkt je wellicht allemaal heel idealistisch en misschien ook wat glossy in de oren.

Om mezelf scherp te houden volg ik zelf ook e-learning. Uiteraard over een volstrekt ander onderwerp, want tot op heden ben ik nog steeds de eerste
e-learningaanbieder op het gebied van online communicatier en social media.
:-) Maar anyway. Andermans e-learning. Uiteraard om te zien hoe anderen het doen. Maar voorál om zelf weer te ervaren om als een total noob aan iets te beginnen, en om te zien of het leerproces goed beklijft. Ik heb de stoute schoenen aangetrokken en volg een e-learning cursus Irish Gaelic.

Irish Gaelic? Als in Gaeilge? Waarom in hemelsnaam Gaelic? 

Allereerst: benchmarking. Ik wil natuurlijk weten hoe anderen e-learning ontwikkelen en wil graag de kwaliteit ervan ervaren. Dat doe ik het liefst op een gebied waar ik niets van weet. het leek om om die reden handig om met een taal te beginnen waar ik werkelijk erg weinig van weet. Zo weinig, dat 'hallo', 'ja' en 'nee' nog ware uitdagingen zijn. Ik weet niets van de taal, behalve dan dat het een prachtige en eeuwenoude historie heeft. En dat het prachtig klinkt. Dat lijkt me een prima uitgangspunt voor het leren van iets compleet nieuws. Ik ben werkelijk DOL op talen en pikte als kind snel nieuwe talen op, dus dat is dan weer een (kleine) meevaller. Doet overigens niets af aan het feit dat het een pittige taal is om te leren. Je komt woorden met een schokkende hoeveelheid medeklinkers tegen die overigens volstrekt anders klinken dan je ooit had kunnen bedenken. Dit is dan ook direct het succes van de e-learning: uitstekende audio. Komt overigens bij dat het geen straf is om te luisteren naar het Ierse accent. Toch? Dus.

In tweede instantie denk ik dat het altijd goed is (voor wie dan ook) om bij tijd en wijle een lesje in nederigheid te krijgen. Met name als je in een specifiek gebied een expert bent (whatever that means) is het gezond om jezelf vooral in perspectief te blijven zien. En hoe kun je dat beter voelen dan door iets absoluut nieuws te leren? From scratch?

Nu had ik ook Deens kunnen gaan leren. Of Japans. Dat brengt me bij de derde reden: ik wil natuurlijk graag eens naar Ierland. Staat al een tijd op mijn wensenlijst. De schitterende natuur in combinatie met de levendige steden en de aardige mensen. Althans, dat beeld heb ik van hen, dat werd overigens ook versterkt door de blije Ieren tijdens het EK. Ik bedoel: als je in de laatste drie minuten van je EK-optreden je longen uit je borst kunt zingen (The Fields of Athenry) voor je voetbalmannen als je met 4-0 achter staat, ben je wat mij betreft echt een serious happy camper. Ik mag dat wel. 

En guess what. Gaelic leren vind ik echt ont-zet-tend leuk! Ik oefen zelfs in de supermarkt. Tel de groenten in mijn mandje (a haon, a dó, a tri, a ceathair - en nee, daar staat géén 'cat hair' - a cúig, a sé, a seacht...) en vraag bij wijze van spreken de broccoli nog in Gaelic hoe het met hem is.

Ik zal mijn verdere e-learning bevindingen ook met jullie delen de komende tijd. Ik zal ongetwijfeld ook af en toe naar Fluent In Three Months gaan. Voor de lol. Ook fijn!

Slán go fóill (Goodbye for now)! Feicfidh mé nios déanai thú.