Mislukte targeted advertising, be gone

Missers in targeted advertising. Iedereen ervaart het wel eens in één of meer social timelines. Eén voorbeeld vorige week: ik kreeg advertenties van XXL badpakken in de Facebook zijkolom. Maar ik ben niet XXL en ik draag bikini's in allerlei vrolijke dessins. Toch denkt de adverteerder slim getarget te hebben. Wat is hier verkeerd gegaan?

Je zou je kunnen afvragen of de adverteerder foto's van Facebooksters afgestruind heeft. Ik denk het niet. Waarschijnlijk was het gewoon een target met criteria als 'vrouw, tussen de 25 en 45 jaar, hoog opgeleid, regio Randstad, houdt van Grey's Anatomy, New York Cheese Cake en Matthew McConaughey' of zoiets. Dat is verder prima, maar daar kun je nog niet mee determineren of iemand al dan niet XXL zou zijn.

Dus: adverteerder calculeert risico in ('targeted doelgroep is niet geïnteresseerd of advertentie is niet relevant'). Prima natuurlijk. Ik kan ook niet altijd PRECIES schieten op iedere gewenste doelgoep. Soms zijn er mensen in je doelgroep wél geinteresseerd in je aanbod, soms niet. Dat kan. Als ik adverteer voor mijn online leergang of losse online trainingen aanprijs via Facebook advertising (wat ik af en toe doe), dan kan ik ook niet voorkomen dat deze of gene die grotendeels de interessegebieden heeft die mijn doelgroep heeft, zichzelf al als online goeroe ziet. Kan ik niet voorkomen. En toch kan iemand dat dan storen. Net als dat ik me kan ergeren aan advertenties voor XXl badpakken, op mij getarget. 

Als het nu algemene advertenties geweest die iedereen zou zien, dan zou de irritatie er niet (of minder) zijn geweest. Met de mogelijkheid om te targeten, is tegelijkertijd een apart soort online ergernis ontstaan. Die bestaat natuurlijk al heel lang. Al jaren. Maar als je net een aantal kilo's bent afgevallen (hallo zomer, hallo bikini, alohahoei) is het best raar (en deprimerend) dat je in plaats van een feel good campaign een feel worse effect krijgt. Interessant!

Dat boeide ook bureau Social Inc. Sanne Lotte Gorter van dat bureau schreef er een artikel over en nam mijn badpakkendebâcle (3x woordwaarde) op in hun hout snijdende blogpost.

(Dragen mensen eigenlijk nog badpakken? #maardatterzijde)

>> Lees hun blogpost 'Nee! Laat me met rust!', nuttig en vermakelijk. >>