Wanneer Twitter en Periscope offline zijn

Vanmorgen zat ik klaar voor mijn verse Periscope uitzending. Maar Periscope laadde niet. En ik keek op Twitter. Laadde ook niet. De hele website niet. Niks, nada, noppes. Toen bedacht ik me: is het erg als Twitter offline is? En gaat dat verder dan alleen de irritatie van het doorbreken van je  social media gewoontes? Ik kwam tot een voorlopige conclusie: ja. Als Twitter en Periscope offline zijn, gaat dat ver. Verder dan me lief is. En dat heeft wel met mijn social media gewoonten te maken maar nog veel meer met de wereld. En dat is in een woord: kwetsbaarheid.

We blijven via Twitter en andere snelle timelines op de hoogte van actualiteiten.

Twitter is de snelste manier om te weten wat er speelt in de wereld. Als het treinverkeer last heeft van een algeheel infarct, worden via Twitter liftritjes geregeld. Breaking news komt real time tot ons via de timeline. En via de andere social livestreams, al dan niet op basis van video. Periscope bleek uitermate waardevol tijdens de aanslagen in Parijs. We waren getuigen. Hoe onplezierig en confronterend ook, het was waardevol. Het ís waardevol. Als dit wegvalt, vallen we grotendeels terug op nieuwsmedia als NOS.nl, Nu.nl, CNN, BBC, en uiteraard onze eigen sociale groepen via WhatsApp, sms, telefoon en analoge kanalen. Radio. 

Hoe dan ook, als Twitter offline is, bemoeilijkt dit onze snelle communicatiemogelijkheden. En dat geeft me een ongemakkelijk gevoel. Omdat er af en toe aanleidingen zijn om echt supersnel onderling contact te hebben. Steeds vaker. Dus wanneer Twitter offline is, denk ik tegenwoordig niet meer aan de goeie ouwe 'fail whale' of aan twitterverslaving. Ik denk 'als ik mijn dierbaren maar snel kan blijven bereiken als dat nodig is'. En die gedachte vind ik óók ongemakkelijk.

Het zijn ingewikkelde, kwetsbare tijden.