The Social Network: online savvy en sociologisch interessant

Op woensdag 20 oktober mocht ik op uitnodiging van het nieuwe bedrijf Johnny Wonder naar de voorpremière van The Social Network, de film over de totstandkoming van Facebook. Een leuke uitnodiging, want het was een mooie samenloop van omstandigheden. Ter gelegenheid van de lancering van Johnny Wonder wisten o.a. @jaapstronks, @willemdudok en Martijn Beckers te regelen dat The Social Network in bioscoop CineCenter in Amsterdam te zien was, speciaal voor genodigden. Bijzonder, want het was een volle week voordat de film in première gaat: dat is namelijk vanavond. Goeie move van Jaap en Willem & co. (en een leuk cadeautje!), ik wens ze veel succes toe!

Wat vind ik ervan?
Hoe ik The Social Network heb ervaren? Allereerst genoot ik van de snelle dialogen in de eerste scènes. De vervolgens geschetste enorme nerdfactor van Mark Zuckerberg is een klassieke. Deze gaat uiteraard gepaard met een zekere mate van sociale afzondering, vervreemding zo u wil, en 'tegelijkertijd de wens 'ergens bij te horen' ("I want to be part of the exclusive clubs").

Een kleine persoonlijke wraakactie (classic: gedumpt door een meisje) ontpopte zich tot een bizar groot sociaal ratingplatform ('welke vrouw is aantrekkelijker, links of rechts?') dat de Harvard servers plat legde.
Met name de ontwikkelingsslag naar wat Facebook later werd was een boeiende. Het is een omstreden verhaal waarin Zuckerberg m.i. niet onverdeeld positief naar voren komt. Toch kan ik ook sympathie voelen voor de ideeën die elkaar opvolgden en de eigenzinnigheid waarmee hij zijn plan trok, hoe sociaal onbeholpen dat soms ook mocht zijn. Dat brengt me eigenlijk op de mooiste paradox: een sociaal onbeholpen iemand die een hypersociaal wereldwijd netwerk weet op te zetten. Het lijkt erop dat het een universele waarheid is: 'You teach best what you need to learn most'. Dat vind ik geloof ik het mooiste facet van het hele verhaal. Daarbij betrapte ik me op een heerlijk gerustgesteld gevoel toen ik een vertrouwd icoon op het witte doek zag verschijnen: het Facebook-logo. Werkelijk. Ik raakte helemaal in mijn element toen ik dat zag. Zo van "Hè hè, we zijn er weer." Misschien maakte dat iets goed aan het gebrek aan 3G-bereik in de filmzaal. ;-) Eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat ik veel mensen in de filmzaal afgelopen woensdag he-le-maal niet kende. Of wellicht alleen van avatar. Dat was een tijdje geleden...

Feiten of fictie?
Ik denk dat de waarheid over 'the accidental billionaires' in het midden ligt. We waren er tenslotte niet bij, dus ik kan niet oordelen over de motivatie en daadwerkelijke gebeurtenissen tussen Mark Zuckerberg en zijn compagnon(s). Wel vind ik het op zich begrijpelijk dat er onhandige toestanden ontstaan door 'the accidental billionares'. Het ineens supersuccesvol worden met iets dan in essentie voortkwam uit een wild idee kan vreemde dingen met mensen doen. Of zakenpartner Eduardo Saverin (die overigens geschikt heeft na beëindiging van werkrelatie met Zuckerberg) echt zo gedupeerd is: dat zou goed kunnen. Of Sean Parker (gespeeld door Justin T.) bij wijze van spreken echt over lijken ging...ik was er niet bij. Maar het maakt de film wel sappig.

Casting
Het is dat ik al wist hoe Mark Zuckerberg eruitzag, anders zou ik werkelijk nooit meer die acteur kunnen zien als iemand anders. Buiten het feit dat de acteur uiterlijk best op Zuckerberg lijkt komt ook het personage sterk tot zijn recht, onderscheidt zich. Inclusief 'silly walk' en markante monotone geeky intonatie. Het Harry Potter-effect loert om de hoek. Hoop nog eens een film te zien waar hij () een ander karakter speelt.
Ook grappig: ik herkende Justin Timberlake niet meteen. Duurde echt een paar minuten voordat ik doorhad dat hij in beeld was. De als fiks gedupeerd geportretteerde Eduardo Saverin werd vertolkt door een acteur die het oog iets meer streelde (maar alles is perceptie, nietwaar). Het personage kwam over als iemand die bereid is heel hard te werken, maar uiteindelijk de savviness ontbeert om echt grote stappen te maken doordat hij zich vrijwel volledig op old skool marketing (advertenties) focust. Het kansloze dat wordt geschetst doet waarschijnlijk geen eer aan de persoon die Saverin in werkelijkheid is. Maar hey, it's Hollywood. Films vergroten situaties en personages uit om een statement te maken. Wat dat statement precies is, is me nog niet helemaal duidelijk. Ik laveer een beetje tussen 'Social Media Are Sexy', 'Geeks Can't Be Sympathetic Entrepreneurs', 'Everybody Loves Facebook' en 'Everybody Can Build Their Dream'. Jij mag de lijst nog aanvullen. Immers, we're social.

Al met al: Like. En zoals iedere geek betaamt ga ik 'm waarschijnlijk nog wel eens zien.