Yes We Can Cross Communicate
Ook zo genoten van de inauguratie van Barack Obama? Ik wel! De afgelopen week blogde ik al over de sterk veranderende manier waarop we met media en nieuwsvoorziening omgaan. Ik publiceerde enkele handige links om deze historische mijlpaal op een net even andere manier te beleven dan met Kleenex op de bank. En raad eens wat. Meer mensen kwamen op het idee om de links te gebruiken (misschien wel door deze blog?), want de wereld keek massaal naar de inauguratie. En via zeer diverse communicatiemiddelen. Welkom in 2009.
Barack Obama was waarschijnlijk de meest besproken persoon ter wereld, vermoed ik. Mijn favoriete online netwerk Twitter had meer dan het dubbele aantal twitterende mensen online gisteren. Bekijk voor de grap deze grafiek eens:
Er werd enorm gevarieerd gesproken over deze bijzondere man. En in alle talen. Al zat ik alleen thuis op de bank het evenement gade te slaan, ik voelde me verre van alleen. Integendeel. Ik voelde me verbonden met alle kijkende Twitteraars, alle kijkers van de CNN-livestream, alle televisiekijkers, alle radioluisteraars...kortom: iedereen die Barack Obama een een warm hart toedraagt.
Ik merkte overigens in het openbaar vervoer (ik wilde geen file riskeren) dat om 16.00 uur de treinen afgeladen waren. De eerste en tweede klas zaten vol: velen haastten zich naar huis om toch op tijd voor de televisie te kunnen zitten. Net als ik. Ik begreep dat tijdens het normale spitsuur nogal rustig was in treinen. Het verbaast me niets.
Ik wil nog even terug komen op mijn theorie van eerder deze week (dat de reguliere media het best lastig hebben met het veranderende medialandschap, en met name de SNELHEID ervan). Mijn theorie werd gisteren namelijk weer onderbouwd. Niet alleen door de prachtige crossmediale manier van het beleven van de inauguratie, maar ook door juist een niet te voorspellen nieuwsfeit: de medische condities van Ted Kennedy en Robert Byrd. Uiteraard kon niemand voorspellen wat er gebeurde, maar het duurde een eeuwigheid (okee, pakweg 25 minuten) voordat de Nederlandse pers er iets mee deed, er een artikel over publiceerde of er online iets over zei. Op Twitter wisten we allang in grote lijnen wat er aan de hand was. Want we maakten het mee via CNN, Twitter, het Facebook-kanaal en andere media. Het eerste kanaal dat er online iets over zei was de NOS. Maar dat was wel even wachten. En Ik berichtte er ook real time over. Nieuws deel ik nu eenmaal graag. En nu ben ik (bij wijze van spreken) de eerste om alle media te omarmen, maar gisteren zag ik ook een zwak punt pijnlijk belicht worden: Wikipedia. Op deze encyclopedische wiki stond kort na het incident met Ted Kennedy op zijn wikipediapagina dat hij tijdens de lunch na de inauguratie van president Obama was overleden. ZEER PIJNLIJK, aangezien Ted, zoals wij allen weten, nog leeft. Een kwartier later was de informatie aangepast, maar het kwaad was al geschied: internetland had het al gevonden. Vreselijk! Maar snel...dat was het wel. Dit benadrukt maar weer het belang van een kritisch redactioneel oog in deze hausse aan informatie. Maar voor mij blijft als een paal boven water staan dat het bijzonder is om je zo verbonden te voelen met zoveel mensen tegelijk als gisteren. Op straat, op televisie, online.
En de website van het Witte Huis? Die was gistermiddag prachtig op tijd aangepast!
