Van Basten en het roze olifantje

Alles wat je aandacht geeft, groeit. Dat is een bekend fenomeen. In communicatieland werken we er dagelijks mee. Als je iemand leuk vindt, en je laat je gedachten er wat te vaak naar afdwalen, ben je op een gegeven moment verliefd. Het tegenovergestelde gebeurt even vaak: je komt iemand tegen die toch wel veel weg heeft van iemand waar je niet zulke leuke herinneringen aan hebt. De passant heeft bij voorbaat, stiekem toch wel, een achterstand in populariteit. Verwerpelijk? Logisch? Begrijpelijk? Ach, het is vooral menselijk. Want voer voor de lol de volgende opdracht eens uit: denk de komende twee minuten NIET aan een roze olifantje. Juist. Alles wat je aandacht geeft, groeit. En het woord 'niet' maakt daarin geen indruk.

Marco van Basten zit op dit moment in een situatie die enerzijds benijdenswaardig is (3-0 tegen Italië! 4-1 tegen Frankrijk! Hoera!), anderzijds gevaarlijk. In de zeer snedige column van Auke Kok (NRC Handelsblad van gisteren) beschreef hij hoe onze bondscoach Onze Jongens waarschuwde voor de valkuil teveel aan de finale te denken. Met daarbij als voorbeeld het EK van 1992, toen we een fikse voorsprong hadden, beter speelden dan in 1988 (toen we wonnen), maar en ons uiteindelijk lieten inmaken door...Denemarken. Echt.

De opdracht om niet aan de finale te denken is moeilijker dan Marco wellicht kn vermoeden. Het is als met het roze olifantje: 'Denk NIET aan de finale!'. En dan niet eens twee minuten, nee, tot en met 29 juni! Een heftige uitdaging. We kunnen ook in plaats van 'denk niet aan de finale' een andere formulering maken. Wat te denken van 'denk aan deze-en-deze situatie in de komende wedstrijd tegen Roemenië!', of 'we pareren op deze-en-deze manier de eigenschappen van de Roemenen!'. Onze Jongens moeten nu wel even in het Nu blijven. Dan komt die finale vanzelf wel. Ik geloof er wel in.

Ik heb wel een beetje een zwak voor Marco en zie hem graag de Europese titel binnenslepen. Hm, zeker teveel mijn aandacht laten afdwalen. ;-)